Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“Hooray!” roept Graham Coxon wanneer hij het podium van Botanique betreedt. “It’s gonna be nice ’n loud”, waarschuwt hij. De veelzijdige muzikant (hij speelt (bas)gitaar, saxofoon, tamboerijn, triangel, banjo en percussie) leek in Blur altijd het brave stille gitaristje met de kenmerkende nerdenbril, maar daar blijkt nu weinig van te kloppen.
Opgeschoten staat hij, in een stoer leren jack, op het podium. Zijn dikke montuur is ingeruild voor een Harry Potter-model. Hij huppelt, springt hoog in de lucht en maakt voortdurend (leuke) grapjes. Al gauw wordt duidelijk waar al die energie vandaan komt; tussen de nummers door gooit Coxon in sneltempo blikjes Red Bull achterover. Als een verstrooide professor maakt hij samen met zijn band stevige Britse rock-‘n-roll, die vaak een stuk heftiger is dan het repertoire van Blur. Verbluft door zowel knallende tirades als door zijn gevoelige popsongs, gaat ook het publiek moeiteloos mee in de sfeerveranderingen.
Nu hij, na verscheidene soloprojecten, definitief zijn eigen weg is ingeslagen, treedt hij voorgoed uit de schaduw van Damon Albarn en daar geniet hij zichtbaar van. Coxon toont zich een vrolijke, veelzijdige, maar vooral briljante muzikant. We wisten het eigenlijk al, maar nu staat het vast: Blur is een genie armer.
http://www.kindamuzik.net/live/graham-coxon/graham-coxon/7779/
Meer Graham Coxon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/graham-coxon
Deel dit artikel: