Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sallyskunk? Alweer een Belgisch voorprogramma? Nee dus, deze heren komen ‘gewoon’ uit Deventer, maar pretenderen wel belgenpop te maken. Ze kunnen nog wel heel wat leren van onze zuiderburen, een lesje bescheidenheid bijvoorbeeld. Deze mannetjes denken namelijk dat Grandaddy het naprogramma van Sallyskunk is. Ze maken geen slechte muziek, maar het irritante geneuzel tussen de muziek leidt de aandacht flink af. Waar moet je aan denken? Muse, snufje dEUS, eetlepel Radiohead en weinig orginaliteit.
Een stukje geschiedenis: In 1997 komt Grandaddy met Under the Western Freeway en verbaast eigenlijk iedereen met deze plaat. Rare knutselpop die toch toegankelijk klinkt, fris maar melancholisch. Na een periode van onafgebroken touren komt in 2000 de opvolger The Sophtware Slump met veel verwijzingen naar de ‘achteruitgang van de vooruitgang’. Recentelijk kwam Sumday daarbij en eigenlijk is er niet heel veel veranderd sinds 1997. Grandaddy staat nog steeds voor synthesizer- en gitaargeoriënteerde spacepop.
Terug naar het heden waarin de groep ons meeneemt naar hun sprookjeswereld door gebruik te maken van een introfilm. Een melige film waarin kinderen in berenpakken ons een voorproefje geven van wat er komen gaat. Eenmaal op het podium zijn de bandleden niet van hun plaats achter het instrument weg te slaan, wat resulteert in een statisch optreden. Het optreden wordt evenwel opgeluisterd met leuke filmpjes die op een videoscherm geprojecteerd worden. Grandaddy lijkt nog steeds een beetje verbaasd te zijn over alle aandacht rond hun band. Verder dan een paar dankmompeltjes komt de schuchtere frontman Jason Lytle dan ook niet in zijn contact met het publiek. En dat is al meer dan enkele jaren geleden bij een optreden in De Effenaar, toen hij helemaal verborgen bleef achter zijn instrumenten. Dat is dan ook meteen één van de minpunten van dit optreden: het voegt weinig toe aan de cd’s die je van hen in de kast hebt staan.
Grandaddy is wel een band die er staat voor de fans. Heb je Sumday nog niet beluisterd, geen probleem, er komen genoeg oudere publieksfavorieten voorbij. Bovendien kun je die laatste CD bij de merchandise-stand kopen voor 10 Euro. Je wordt meer dan een uur lang getrakteerd op een uitstekend gespeeld optreden, in die tijd beleef je hun sprookje live. En het is goed toeven in deze knuffelwereld. Je voelt je omgeven door de warme lappendeken die ‘the Grandaddy landscape’ heet. Af en toe wordt je wreed wakker gemaakt door een krakende gitaarriff of een buitenaards synthesizer-geluid.
Van die laatste plaat komen onder andere ‘Now it’s On’ en ‘El Caminos in the West’ voorbij en je hoort hieraan dat de magie van deze band uit Modesto Californië nog niet aan kracht heeft ingeboet. Er is echter niets nieuws onder de zon maar, de vraag is of dat nodig is. In ‘Yeah is What We Had’ hoor je de naïviteit van het plattelandsleven en een neiging tot weemoed. Grandaddy maakt dan ook geen vrolijke muziek, in tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt. Het is niet te ontkennen dat sommige deuntjes opbeurend klinken, maar deze contrasteren met de teksten van Jason Lytle die allesbehalve positief zijn. Zo laat de man ons kennismaken met de gevoelens van afgedankte machines, je voelt als het ware de zware last van die limousine die nog nooit een bekende filmster heeft vervoerd. Zulke anekdotes zijn zowel humoristisch als triest. De band balanceert dan ook tussen deze twee uitersten die af en toe verbazingwekkend goed samen kunnen gaan.
http://www.kindamuzik.net/live/grandaddy/grandaddy-4655/4655/
Meer Grandaddy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/grandaddy
Deel dit artikel: