Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
'I've Got a Feeling Called the Blues' van Hank Williams schalt uit de luidsprekers. Daarna zijn er nummers van Willie Nelson te horen. Het zijn nummers die een afdruk hebben achtergelaten in de Amerikaanse muziekgeschiedenis. Voor het optreden van Grant-Lee Phillips is al duidelijk dat de verhalen uit het verleden onderdeel van de avond zullen zijn. Phillips heeft in de jaren negentig met Grant Lee Buffalo een aantal langspelers uitgebracht. De Amerikaanse rockmuziek met vaak persoonlijke teksten schurkte tegen Bruce Springsteen en R.E.M. aan, maar kende geen groot commercieel succes. Jubilee verscheen in 1998 en ondanks de juichende kritieken voor de vierde langspeler besloot de groep het bijltje erbij neer te gooien. Grant-Lee Phillips ging solo verder en heeft eerder dit jaar met The Narrows zijn achtste album uitgebracht.
Phillips stapt het podium op en heeft het onmiddellijk naar zijn zin. Hij opent met 'Holy Irons'. Na het nummer vertelt hij met de trein vanuit Berlijn naar Amsterdam te zijn gereisd. Hij maakt een grap over de rode lichten in de zaal, verwijst even naar de hoerenbuurt die een paar straten verder ligt en zet 'Smoke & Sparks' in. Na zes nummers van The Narrows noemt hij Grant Lee Buffalo en vraagt de bezoekers of ze zijn gekomen voor de oudere nummers. Na veel bijval speelt hij 'The Hook', een van de eerste singels van de groep.
Phillips zegt zich thuis te voelen in Amsterdam, informeert naar Koningsdag, grapt vrienden te zijn met Willem-Alexander op facebook en draagt 'Mona Lisa' aan hem op. Voor 'Mighty Joe Moon' vertelt hij dat hij in de jaren negentig voor het eerst in Amsterdam was. Met drummer Joey Peters maakte hij een wandeling en kwam op een feestje in Paradiso terecht. Hij kreeg een brok spacecake aangeboden en smulde de lekkernij in een keer naar binnen. Bij terugkomst in het hotel moest hij de trap op kruipen en was de kamer een smeltend schilderij van Dali geworden. Zonder in te gaan op de geschreeuwde verzoekjes speelt hij 'Mockingbirds'.
Phillips kan putten uit een oeuvre van twaalf albums. Precies op de juiste momenten kiest hij voor een versnelling. 'Loaded Gun' is na een aantal nummers uit de tijd van Grant Lee Buffalo een welkom uptempo nummer. Hij heeft daarbij verhalen uit een carrière van vijfentwintig jaren. De presentatie van dat alles is charmant, soms wat routineus maar altijd geloofwaardig. Na opnieuw een vraag om verzoekjes vertelt hij: "Some songs are old and I have forgotten the words. Some songs are new and I haven't learned the words yet" en zet 'Happiness' van Grant Lee Buffalo in.
Na twintig nummers is het mooi geweest. Phillips is tevreden, blij met de respons en krijgt te horen dat hij nog ongeveer vijf minuten heeft. Hij pakt zijn gitaar en 'San Andreas Fault' en 'Tennessee Rain' van The Narrows krijgen een mooie uitvoering. 'The Shining Hour', een hitje van Grant Lee Buffalo sluit een vermakelijke avond af. Phillips neemt het applaus met een grote glimlach in ontvangst en roept naar het publiek dat er snel een volgende afspraak moet worden gemaakt. Vanuit de boxen klinkt 'Let's Get Together One More Time' van George Jones en Hank Williams. De geschiedenisles gaat na het concert gewoon door.
http://www.kindamuzik.net/live/grant-lee-phillips/grant-lee-phillips/26676/
Meer Grant-Lee Phillips op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/grant-lee-phillips
Deel dit artikel: