Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Miljoenen jaren geleden werd ons melkwegstelsel onveilig gemaakt door buitenaardse wezens. Ze kregen daarbij hulp van ruimtepiraten die onder de benaming Scumdogs of the Universe opereerden. Na verloop van tijd geraakte de splintergroep GWAR uit de gratie van zijn meester en werd naar een uithoek van het universum getransporteerd. Zo kwamen ze op de aarde terecht waar ze in een mum van tijd de dinosaurussen uitroeiden en door prehistorische apen te verkrachten de weg vrijmaakten voor het menselijke ras. Zoals verwacht drukte de band zijn stempel op de evolutie van de aarde en na een nefaste liveshow in Atlantis werd beslist om de band in de diepe kerkers van Antarctica op te sluiten.
Jaren later werd GWAR bevrijd en het lot bracht hen onvermijdelijk naar Antwerpen waar ze in een matig gevuld Hof Ter Lo belandden. Op het podium is een oninneembare burcht opgetrokken en slingeren zwaarden, bijlen, prehistorische knotsen en ander moorddadig speelgoed rond, die de intentie van het vijftal alvast duidelijk maken. Als even later de lichten doven, wandelen er vijf vervaarlijk uitziende monsters het podium op.
De vijf intergalactische strijders combineren monstertronies met netkousen en minuscule onderbroeken. Ze worden bijgestaan door enkele wezens die blijkbaar ondergeschikt zijn en halfnaakt gemaskerd over het podium lopen om ‘taken’ uit te voeren. Te pas en te onpas verschijnen er dan ook personen op het podium die met plezier een kopje kleiner gemaakt worden. Daarnaast vliegen de ledematen vrolijk in het rond terwijl iedere amputatie steevast voor het nodige bloed zorgt dat met een stevige straal richting publiek gespoten wordt.
Muzikaal tapt GWAR uit belegen vaatjes. Hardrock, speedmetal, thrashmetal en hardcore wisselen elkaar af terwijl de freakshow ten top gedreven wordt. Osama bin Laden sabelt met een atoombom tegen de helpers, Michael Jackson delft het onderspit tegen Oderus Urungus, zanger en frontman van de ‘Afzichtelijken’, je kunt live een abortus meemaken en ook George Bush moet eraan geloven. Hij wordt door de monsters op een zodanige manier geholpen met het bevredigen van zijn seksuele behoeften dat zijn lid er afgescheurd wordt. Wat dan weerom uitmondt in meters darmen die vrolijk in het rond gegooid worden en liters bloed die weerom integraal in het publiek belanden.
Seks, urine, bloed, decapitaties en nodeloos geweld vormen de essentie van het bestaan voor de bende geweldenaars en het enthousiasme van de trouwe schare fans blijkt dan ook niet op te kunnen als het zoveelste lichaamsdeel het moet ontgelden. Hen stoort het blijkbaar niet dat GWAR, origineel bedoeld als hét thrashmetal-antwoord op Spinal Tap, zo verschrikkelijk voorspelbaar en banaal te werk gaat. De apotheose wordt bewaard voor de finale wanneer Oderus Urungus zijn gigantische lid hanteert om het hele publiek met een stevige straal urine te besproeien.
Tijdens de bisnummers worden nog grovere middelen te voorschijn gehaald en verschijnt er een heus kanon dat niet misstaan zou hebben op de set van Peter Jacksons vroege films zoals Braindead en Bad Taste. De pret van het geïnteresseerde publiek kan niet meer op en ze baden in de vloeistoffen die rijkelijk vloeien. Het deert hun dan ook niet dat de zaalverlichting gewoon aangaat en de band vervangen wordt door muziek die uit de boxen schalt. Het bloed spuit nog even rijkelijk uit het waterkanon en drijfnatte fans hebben de tijd van hun leven. Wanneer het kanon zwijgt, begint een minderheid zich gewoon te amuseren met het bloed op de vloer. Kwam er eigenlijk iemand voor de muziek?
http://www.kindamuzik.net/live/gwar/gwar/9314/
Meer GWAR op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gwar
Deel dit artikel: