Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De grens tussen sound art en muziek is allesbehalve makkelijk te trekken. Alan Licht schreef er het zeer lezenswaardige Sound Art: Beyond Music, Between Categories over, dat samen met Background Noise: Perspectives on Sound Art van Brandon LaBelle als standaardwerk over geluidkunst mag gelden. Waarom ben je geneigd de drones van Vromb of The [Law-Rah] Collective muzikaal te beschrijven, terwijl werk van BJ Nilsen, CM von Hausswolff of Machinist toch eerder geclassificeerd wordt als sound art?
Stedelijk Museum en Non-fiction presenteren een avond onder de titel Hear it! – een playlist voor het Stedelijk Museum waarin aan weerskanten van het smalle snijvlak tussen muziek en geluidkunst voorbeelden worden opgevoerd. Zo laat Gabriel Lester op de stoep voor het museum bezoekers al kennis maken met een backmasking-experiment (achterstevoren weergegeven boodschappen) en dat vanuit een zwaar gepimpte oranje bolide nog wel.
Na een korte introductie door Sarah van Sonsbeeck, waarin ze haar beroemde brief aan de bovenburen voordraagt – het is nooit meer stil in haar huis en dus mogen de geluidoverlast producerende bewoners van boven meebetalen aan haar huur, ter leniging van het verminderde woongenot – voert Hans Aarsman John Cage's 4'33 uit. Hij zit achter een microfoon en spreekt niet. Vier-en-een-halve minuut is het bepaald niet stil in het auditorium en Cage bewijst zo via Aarsman de muzikale kwaliteiten van de background noise waar men zich normaliter niet of nauwelijks bewust van is.
Op de bovenverdieping zijn installaties van Gert-Jan Prins en Pierre Bastien's mechanische orkest te zien en vooral ook: horen. Laatstgenoemde brengt met ventilatoren papier in beweging en dat leidt tot een fascinerend percussiespel. De gemotoriseerde plectrums en lange snaren van Paul Panthuysen leveren een intrigerende droneperformance op die de gedachten laat uitgaan naar Alvin Lucier.
Zappen zoals door een Spotifyplaylist, dat is het idee en dus kun je ook getuige zijn van Gregoiaanse zang door Schola Cantorum of je laven aan de eclectische plaatkeuze van Aardvarck. Onbetwist hoogtepunt van de avond is de afsluitende performance door de Zweed CM von Hausswolff. Zijn 800 000 Seconds in Harar is een meesterwerk van fieldrecordings en diepe drones. Daar staat de show ook bol van wanneer hij laag voor laag loodzware sinusgolven tot een immersief geheel samenbalt. Geluid lijkt van overal in de ruimte te komen, omgeeft je en heeft een zeer fysieke impact. Extreem hoge tonen, noise en veldopnamen vullen het massieve geluidbeeld nader in. Deze louterende ervaring van amper een halfuur had makkelijk twee keer zo lang mogen duren.
Na afloop van Hear it! is de vraag wat muziek is en wat geluidkunst nauwelijks dichterbij een antwoord geraakt. De avond maakt in ieder geval duidelijk dat sound art een plek verdient en heeft binnen de muren van een museum en doet reikhalzend uitzien naar vervolgedities.
Foto Pierre Bastien uit het KindaMuzik archief door René Passet
http://www.kindamuzik.net/live/hear-it/hear-it/21534/
Meer Hear it! op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hear-it
Deel dit artikel: