Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je moet dezer dagen al veel moeite doen om Herman Düne eens níét ergens aan het werk te zien. De songschrijvende broers David-Ivar en André Herman Düne brachten in november 2006 hun nieuwe album Giant uit en zijn sindsdien schijnbaar onophoudelijk onderweg. Die nieuwe plaat is trouwens met voorsprong het voorlopige hoogtepunt in het reeds omvangrijke oeuvre van deze vrolijk-melancholische indiefolk-baarden en heeft het succes van Herman Düne in Europa aanzienlijk aangedikt.
Vanavond krijgt de Botanique als voorprogramma én voorsmaakje opnieuw Turner Cody voorgeschoteld, die er slechts matig in slaagt het publiek op te warmen. Geen slechte songs, geen gebrek aan charisma, maar een wat te licht uitvallende stem en een verhaal dat niet helemaal overkomt. Het grote voordeel met Turner Cody is in elk geval wel dat hij als bassist voor Herman Düne meereist en zichzelf onder het motto 'economisch touren' laat begeleiden door de rest van die band.
Dan maar Herman Düne [foto] zelf dus, met nu David-Ivar aan de microfoon. Er wordt heel intiem maar sterk geopend, met aanvankelijk enkel André aan David-Ivar's zijde, op percussie/drums. '1-2-3/ Apple Tree' is meteen een schot in de roos en duwt het concert snel in de juiste versnelling. Als wat later dan ook Neman Herman Düne en Turner Cody verschijnen en respectievelijk de percussie en de bas voor hun rekening nemen, zijn we vertrokken voor een aangename rit.
Jammer genoeg gaat het tempo niet veel later wat naar beneden als enkele oudere songs met nogal weinig overtuiging worden gebracht. Niettemin komen gaandeweg ook de betere songs van de nieuwe plaat aanwaaien en krijgt het publiek waar het voor gekomen is.
Zo passeren het voortreffelijke 'Take Him Back To New York City', het melancholische 'Your Name, My Game' en natuurlijk ook de fijne single 'I Wish That I Could See You Soon' de revue, en zit er plots veel pit in het concert. Tussendoor kan hier en daar ook het oudere werk bekoren, met hoofdrollen voor 'Not on Top' en het op ukelele geplengelde 'My Baby's Not Afraid of Sharks Anymore'.
Naar het einde toe worden met 'When the Water Gets Cold and Freezes on the Lake' en 'I'd Rather Walk Than Run' nog twee parels uit de nieuwe plaat gebracht, maar voor een spetterende finale zorgen ze niet. De twee bisrondes waar het publiek om vraagt zijn dus wat overdreven, maar tonen aan dat Herman Düne op een schare hele trouwe fans kan rekenen. Voor al wie dat nog niet is zou een wat bijgeknipte set en dito baard wonderen kunnen doen.
http://www.kindamuzik.net/live/herman-d-ne/herman-d-ne/16113/
Meer Herman Düne op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/herman-d-ne
Deel dit artikel: