Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er gaat dus wél iets boven Groningen; Iceland Airwaves is vier dagen lang meer dan 170 bands op 22 podia in de binnenstad van Reykjavik. Het coolste festival van het noordelijk halfrond biedt vooral een showcase van IJslandse muziek, met daarnaast veel relevante acts uit de rest van Europa en Noord-Amerika.
Crisis? What Crisis? In Reykjavik komen er nog steeds volop kronen uit de pinautomaten, de schappen in de supermarkten zijn vol, net als de tafeltjes in de restaurants. Kortom: die verhalen in de Nederlandse media lijken nogal overdreven. De IJslanders gaan nogal cynisch met de situatie om, zoals blijkt uit de omslag van The Reykjavik Grapevine, een lokaal en gratis magazine met onder andere interviews en recensies van bands op Iceland Airwaves. Het vissymbool van de nationale munt is tot skelet bewerkt. 'Welcome to Icelandistan!' staat erbij.
De IJslanders drinken er geen biertje minder om, hooguit worden ze gestimuleerd om meer fooi te geven voor de 'economically challenged'. Maar wie geen geld heeft voor een festivalticket, kan een groot deel van het festival gratis meemaken; veel kroegen, platenzaken en andere winkels zijn zogenaamde off-venues waar veel artiesten uit het avondprogramma gratis matineeconcerten geven. Zo speelt Ólafur Arnalds tussen de cd's in 12 Tonar, met zijn drie violisten en celliste. Met veertig man publiek puilt de platenzaak uit, en staan op straat veel mensen naar binnen te kijken.
Een van de andere hotspots is Kaffibarrin, de kroeg waarvan Damon Albarn mede-eigenaar is. Veel studentikoze types die in hun eentje met hun laptop achter een kop thee of halve liter bier zitten, en verspreid over de week kunnen luisteren naar Ane Brun, Final Fantasy of opnieuw Ólafur Arnalds. Veel artiesten op het programma treden meerdere keren op, ideaal als je een van die concerten moet missen wegens andere bands of de dagexcursies op dit bijzondere eiland.
's Avonds is de binnenstad het domein van de roze polsbandjes. Lange rijen bij het Reykjavik Art Museum waar headliners als Vampire Weekend, Gus Gus en CSS spelen. Ook aan de overkant bij Tunglid is het dringen geblazen voor Crystal Castles, Yelle of Simian Mobile Disco. Gelukkig kun je bij de meeste podia zonder al te veel problemen meteen naar binnen. Zoals bij Organ, een zaal zonder verhoogd podium zodat de helft van de bezoekers niets ziet. Wel veel sterke optredens van bijvoorbeeld For a Minor Reflection, bevlogen postrock in de lijn van Explosions in the Sky en straks een meer dan waardige opener voor Sigur Rós in de HMH.
Wie de hele week niet te veel de kou in wil, krijgt in Organ achteraf misschien wel het meeste waar voor z'n geld; sterke optredens van Miracle Fortress, Planningtorock, Ane Brun en misschien wel de leukste ontdekking van het festival: Therese Aune [eerste foto] . Het Noorse zusje van Yann Tiersen, met een stem die het midden houdt tussen Bianca en Sierra Casady van CocoRosie, Pien Feith en Björk. Haar pianoliedjes zijn net zo lief als die op de soundtrack van Amélie, en ook van Aqua's 'Barbie Girl' weet ze iets moois te maken.
KindaMuzik tipte ooit al eens Sea Bear, en afgaande op de show in het museum zou het onderhand wel eens tijd kunnen worden voor die doorbraak. Mooie verzorgde pop in de lijn van Loney, Dear en Belle & Sebastian door een enthousiaste band en met een opzwepende finale. Die doorbraak is ook gegund aan White Denim [tweede foto] . Na de laatste editie van SXSW in Austin betiteld als de 'Best New Band' en die titel wordt moeiteloos waargemaakt in Nasa, het Paradiso van Reykjavik. De hysterische rock vol tempowisselingen neigt naar The Mars Volta, maar deze Texanen doen het zonder de latino-invloeden of de zweverigheid van die band.
Vaste prik op de laatste middag van het festival; de Blue Lagoon party [derde foto] in het geothermische badencomplex buiten de stad. Tientallen mensen in zwembroek staan bibberend met hun creditcard in de rij voor een biertje of gaan in het warme water uit hun dak op de beats van de dj. Een onvergetelijke opwarmer voor twee van de beste shows van dit bijzondere festival.
Eerst Singapore Sling, het IJslandse antwoord op The Jesus and Mary Chain, My Bloody Valentine en The Velvet Underground. In een half uurtje raakt iedereen in Nasa in hogere sferen van deze spacerock. Hoog tijd dat ze naast de VS en Scandinavië ook de rest van Europa eens opzoeken in een tour. Minstens zo goed maar van een hele andere orde is Boys in a Band [laatste foto], een stel mafkezen met soulvolle glamrock, een piraatachtige verschijning op toetsen en een geboren publieksmenner als zanger. Na alle in het publiek gegooide vlaggetjes weet iedereen dat ze van de Faeröer Eilanden komen.
De laatste nacht gaat nog uren door, met CSS, Yelle en een euforisch publiek bij Vampire Weekend. Maar nog meer dan die grote internationale namen waren de IJslandse en andere Scandinavische acts de absolute smaakmakers van deze jubileumeditie van Iceland Airwaves. Hopelijk komt er volgend jaar nog een elfde aflevering.
http://www.kindamuzik.net/live/iceland-airwaves/iceland-airwaves-2008/17629/
Meer Iceland Airwaves op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/iceland-airwaves
Deel dit artikel: