Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tijd voor een nog onbesproken genre op KindaMuzik. Hardcore, de electronica-variant. Bij het horen van die term zullen velen terugdenken aan het midden van de jaren negentig, waarin half gabberend Nederland het straatbeeld typeerde. Wel, de tijden zijn veranderd. Hardcore stierf een commerciële dood en werkte in de underground aan imago en volwassenwording. Daar ontpopt het label The Third Movement zich onder leiding van Sebastian Hoff (DJ Promo / Rude Awakening) als trendsetter in de scene. Het nieuwgeboren geluid is rauwer, dynamischer en verkende met succes het onontgonnen gebied van experiment en cross-over. De grenzen tussen industrial, techno en hardcore vervaagden. Ruim vijf jaar later ben ik getuige van Hoffs nieuwste paradepaardje, volgens het persbericht ‘volledig gericht op de hardere vormen binnen de hardcore en breakcore’. Tijdens Indus3al domineren de Franse en Britse beats dus als verwacht, terwijl zelfs de meest geijkte liefhebber zich kan laten verrassen.
Promo [foto] zelf bijt in de bovenzaal van een sfeervol sober ingerichte Nighttown het spits af. Naast hem zien we op twee beeldschermen oliepompende jaknikkers, rokende fabriekspijpen en nerveus draaiende drukmeters, achter hem draait een reusachtige ventilator – óók dat is industrieel. Ergens tussen het tempo van heimachine en drilboor persen de eerste platen zich op een schrikbarend hoog geluidsniveau uit de boxen. Wanneer de zaal voller stroomt schieten de bpm’s met evenredige snelheid omhoog. De toon is gezet.
In de benedenzaal is ruimte gemaakt voor een talentroom, waar Australiër Dis-Funkshen met iets bekendere plaatjes warmdraait. We horen onder meer werk van Armageddon Project en Void Settler, artiesten die in de loop der jaren een stevige bijdrage hebben geleverd aan de muzikale ontwikkeling van de hardcorescene.
Al snel blijkt dat we voor het echte avontuur in de bovenzaal moeten zijn, zo illustreert Hectic Fence. Ondanks de aankondiging van ‘jong talent’ is hij blijkbaar goed genoeg voor de hoofdzaal, en terecht. Zijn live-set balanceert geruime tijd tussen snoeiharde techno en beschaafde hardcore, voortdurend voorzien van een lekker dansbare drive. De al jarenlang meedraaiende Lenny Dee (VS), samen met Hoff verantwoordelijk voor het Electronic Pig project, weet hier echter geen echt passend vervolg aan te geven. Zijn platenkeuze míst juist die drive en kent teveel momenten waarop er slechts rechttoe-rechtaan wordt gebeukt. Enkele uitstapjes naar onvervalste schranztechno rijmen op dit moment van de avond bovendien niet helemaal met zijn veelzijdige voorgangers.
Het effect van verrassing komt op het conto van de Brit Micron, die eind 2004 met de plaat Confusion in My Mind op verfrissende wijze bij The Third Movement debuteerde. Nooit eerder vertoonde hij zijn kunsten op een podium in Nederland, maar halverwege de avond tilt hij met een potpourri van idm-georiënteerde breaks en allesverzengende bassritmes zijn UK-hardcore vanachter een laptop naar een nieuw niveau. Met kenmerkende in up-tempo swingende breaks en bassen als basis bouwt hij aan verschillende trucs en experimentjes, trekt hijgeluiden à la Richard Devine uit elkaar, om er vervolgens een uitermate compact en dansvloergericht geheel van te smeden. Hoewel de vele tempowisselingen en absurde snelheden menig voorhoofd doen fronsen, is het oprechte applaus voor de ietwat schuchter ogende Engelsman na afloop volledig verdiend.
En we gaan meteen door. Voor het neerzetten van een sombere, lugubere sfeer ben je bij Joshua aan het juiste adres. Denk: donkere wolken die zich samenpakken boven een verlaten industrieterrein, alwaar grote machines langzaam in beweging worden gezet en enorme hoeveelheden milieuvervuilende inktzwarte rook de lucht in malen. De huidige bouwput voor Rotterdam Centraal, waar je bijna tussen de hekken kan verdwalen, past overigens ook prima in het beeld dat deze Fransman oproept. Industrieel dus, bijna letterlijk smérig rauw.
Indus3al krijgt met het duo Hellfish & Producer een passend slotakkoord, twee heren die zowat hoogstpersoonlijk verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van die al genoemde typische Britse hardcore. De overstuurde breakbeats en op allerlei onconventionele wijze ratelende tracks zijn niet aan te slepen, het tempo gaat wederom omhoog. Hellfish (in t-shirt met de opdruk I’m NOT a racist, I hate everybody) fungeert wederom als hoogbegaafde maar o-zo stoïcijnse technicus, terwijl zijn hyperactieve compagnon als een blij kind zeer aanstekelijk voicesamples meeschreeuwt en met een perfect gevoel voor timing mixt, scratcht en op elke breakbeat met een ietwat ongecontroleerde lichaamsbeweging komt. Een bijzonder vermakelijk schouwspel, maar nog beter geschikt om het laatste beetje energie uit je lichaam te persen. Een fysieke ervaring die ook muzikaal op nagenoeg alle fronten scoort.
http://www.kindamuzik.net/live/indus3al/indus3al/11758/
Meer Indus3al op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/indus3al
Deel dit artikel: