Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als gitarist en zanger van Dinosaur Jr. is J Mascis niet bepaald een kleine naam. Toch heeft de organisatie van Tivoli hem niet in een van de zalen van het gloednieuwe Vredenburg, maar in het kleinere zaaltje van De Helling geplaatst. Helaas heeft blijkbaar niemand de moeite genomen de geluidsinstallatie onder handen te nemen. Het geluid is vanavond belabberd afgesteld, waardoor de knappe vingeroefeningen van Mascis verloren gaan in een vormloze bak geluidsbrij die door het asociaal harde volume ook nog 'ns pijn aan de oren doet.
De delicate tokkels van de twee akoestische soloplaten die Mascis de afgelopen jaren uitgebracht heeft, zijn hierdoor ver te zoeken. De langharige gitaarmagiër blijkt ondanks zijn kalme soloplaten niet echt in te zijn voor rustig gepiel. In wel degelijk trage openingsnummers 'Listen to Me' en 'Me Again' toont de rockveteraan al aan dat zijn stem niet helemaal lekker in vorm is. Vandaar dat hij hierna vooral beukt en scheurt op zijn met bakken effecten overgoten akoestische gitaar, die met de ogen dicht ook gewoon elektrisch had kunnen zijn. Zijn hoge zangstem was al nooit echt om over naar huis te schrijven, maar met overduidelijke stemproblemen - tussen de nummers door sprayt hij niet voor niets een mysterieus goedje in zijn mondhoeken - klinkt het af en toe wel heel treurig.
Zoals talloze andere soloartiesten ontkomt ook de bebrilde en bebaarde Mascis er niet aan om gebruik te maken van een loopinstallatie, waarbij hij eerst akkoorden inspeelt en er dan op razend tempo solo's overheen jaagt. Bij Dinosaur Jr. kon de aanwezigheid van drummer Murph en bassist Barlow het gebrek aan nauwkeurigheid bij Mascis goed verbloemen, maar in zijn eentje wordt het nogal snel slordig. De abrupte overgangen van ritmegitaar naar pingelsolo's voelen vrij gekunsteld aan, wat ook komt door de plotselinge lading distortionherrie die Mascis op deze momenten - vaak voor slechts enkele seconden - inzet.
Het moet gezegd worden: J Mascis is op gitaar onveranderd weergaloos, en vertoont ook in De Helling een aantal fraaie staaltjes vingeracrobatiek. Hoe jammer is het dan ook dat de krakkemikkige geluidsmix zijn solo's vervormt tot schelle riedels die zich als messen in het trommelvlies boren. Dinosaur Jr.-krakers als 'Little Fury Things' en 'Alone' worden hierdoor totaal de nek omgedraaid, wat het feestje der herkenning voor de toegestroomde fans van de band bruusk verstoort. Als Mascis in de toegift voor The Cure's 'Just Like Heaven' ook nog eens een belachelijk goedkoop en vervelend effectje over de bekende riff gooit is de vernedering compleet. Een ooit onaantastbaar gitaaricoon staat in De Helling wel heel sneu in zijn hemd.
Foto J. Mascis uit het archief van Jason Persse (CC BY-SA 2.0)
http://www.kindamuzik.net/live/j-mascis/j-mascis/25556/
Meer J Mascis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/j-mascis
Deel dit artikel: