Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hij is de zoon van romancier Larry McMurtry en schrijft prachtige teksten over de donkere kant van Amerika. Liefst over kleine stadjes in Texas of andere lege staten. Vanavond speelt James McMurtry alleen en semiakoestisch in de Tolhuistuin, waar de bomen 's avonds groen kleuren. Anderhalf uur lang neemt hij ons mee op reis met zijn ik-figuren, anonieme types die knokken voor hun bestaan.
Na zeven jaren komt hij eindelijk met een opvolger van het indrukwekkende Just Us Kids (een sterke liveplaat even niet meegerekend). Complicated Game is een metafoor voor het leven en alles wat zich tussen mensen afspeelt. Openingszin "Honey, don't you be yelling at me when I'm cleaning my gun" zegt alles: samenleven is geen kattenpis.
McMurtry's gezicht toont gemene trekjes en hij kijkt streng de goedgevulde zaal in. Niet dat hij het slecht voor heeft met zijn fans, hij is nu eenmaal een grimmige tekstschrijver en zanger. Verwant aan Lou Reed en gezegend met eenzelfde bijtende stem. Vooral McMurtry's oude songs, volgestopt met beelden en woorden, zijn cynische meesterwerkjes. Zoals 'Hurricane Party', een breed uitwaaierende vertelling die begint in een striptent.
McMurtry worstelt meer met het stemmen van de snaren van zijn twee gitaren dan met zijn nieuwe repertoire dat er feilloos uitkomt. Die songs zoomen in op het liefdesleven, met behoud van scherpe randjes en algehele kansloosheid. Op de nieuwe plaat klinkt dit fraai en rijk geïnstrumenteerd. Vanavond gaat het meer van in your face. Benieuwd of McMurtry nog eens met zijn band terugkomt later dit jaar.
http://www.kindamuzik.net/live/james-mcmurtry/james-mcmurtry/25710/
Meer James McMurtry op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/james-mcmurtry
Deel dit artikel: