Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De wijk Greenpoint te Brooklyn wordt bevolkt door de Poolse gemeenschap van New York. Veel Engels hoor je er dan ook niet. De betonnen bebouwing en de glazige, met wodka geladen blikken van de mensen, doen je je zelfs even in Oost-Europa wanen. Maar het nachtleven bruist er, vooral dankzij de hipsters die - vanuit het op loopafstand gelegen Williamsburg - daar hun drankjes nuttigen en concerten bezoeken in de Warsaw, een prachtige balzaal die voorheen diende als Polish National Home. In het prachtige interieur van de diverse zalen met hoge plafonds en balkons worden bezoekers op de coolste acts getrakteerd. Evenals op typisch Poolse gerechten en bier uit het land der Orthodoxe Katholieken.
Zo was daar de psychedelische countryformatie Oakley Hall [foto onder]. Voortkomend uit de noisegroep Oneida, heeft voorman Papa Crazee twee mannen en twee vrouwen om zich heen verzameld die de verslavende ritmes van de Southern Boogie combineren met de psychedelica van de jaren '70. Een soort van 'Broken Social Scene goes country', wanneer de viool opgaat in een hypnotische steelguitarpartij, terwijl Crazee en gitariste Rachel Cox de Appalachenfolk oproepen in hun vocale partijen. Het publiek werd langzaam meegenomen in hun hypnotische klanken, die deden verlangen naar het opsteken van een joint. Het (toch wel fijne) rookverbod belette dit. Maar goed, dat doen we in Nederland dan maar. Want dit is zo'n band die Blue Highways én Lowlands in vuur en vlam kan zetten.
Het publiek was dus al verwend door het voorprogramma en toen moest Jesse Malin [foto boven] zijn ding nog doen. De man heeft net de opnames voor zijn derde album afgerond en vond het een goed moment om alvast wat liedjes daarvan te laten horen. Dit deed hij in eerste instantie alleen met pianiste Christie. Malin was in een uitermate goed humeur, zoals ook het nieuwe werk een positieve inslag had: opbeurende refreinen die je gelijk mee kon zingen. De geboren en getogen New Yorker bleek ook een tijdje in Greenpoint te hebben gewoond en verhaalde over de veranderingen in de stad. "Het is niet cool meer om in Manhattan te wonen zoals ik, maar juist in Brooklyn", zei hij voordat hij 'Brooklyn' inzette.
Het concert kwam pas echt op gang toen de voltallige band het podium betrad. Waar Malin voorheen werd bijgestaan door nogal twijfelachtige begeleiders, lijkt hij nu de juiste mensen om zich heen te hebben verzameld. Bassist, drummer en gitarist zorgden ervoor dat de nummers aan overtuiging, kracht en meeslependheid wonnen door vol overgave hun instrumenten te bespelen. Met grootse en rauwe partijen lieten ze Malin en het publiek genieten.
Tijdens de toegift werd weer even gas teruggenomen met een pianoversie van 'Bastards of Young' van The Replacements. Malin nam daarbij de microfoon van de standaard en liep het publiek in om vervolgens iedereen te laten zitten en het prachtige refrein mee te laten zingen. Hij knalde de avond uit met een chaotische versie van 'Riding on the Subway'. Voor alle mensen die met de bus terug moesten, omdat de metrolijn naar Greenpoint die nacht gesloten was wegens werkzaamheden.
Hm, dat is vreemd. Een stuk over Jesse Malin waarin de naam Ryan Adams niet wordt genoemd. We waren zijn beste maatje deze avond helemaal vergeten, en het is dat Malin er zelf over begon en het nummer 'Wendy' opdroeg aan hem. Adams, die op het VIP-balkon zat, stak zijn duim op en zag dat het goed was. Net als de rest van het publiek.
Foto van Jesse Malin uit het KindaMuzik archief door Maurice Dielemans.
http://www.kindamuzik.net/live/jesse-malin/jesse-malin-oakley-hall/12391/
Meer Jesse Malin op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jesse-malin
Deel dit artikel: