Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Samara Lubelski [foto rechts] heeft gedurende het laatste decennium als vaste waarde in het Amerikaanse gitaarlandschap een aardige reputatie opgebouwd. In het verleden was ze onder meer lid van Matt Valentines begeleidingsband (Bummer/Golden Road) en van Tower Recordings. Recent duikt Lubelski op in bands als Metal Mountains en Chelsea Light Moving. Daarnaast bouwt ze aan een indrukwekkende solocarrière, waarbij ze noise en folk combineert.
Vanavond is Lubelski enkel gewapend met haar viool en een reeks pedalen voor de nodige geluidseffecten, waarmee ze een verhaal brengt op basis van kleur, geluid en tempo, dat meer past binnen de noisetraditie en minder gerelateerd is aan folk. De klanken zijn dissonant, haar muziek piept en kraakt letterlijk, maar het geheel blijft spannend en de uitvoering ondanks de minimale muzikale invalshoek boeiend.
Jessica Pratt [bovenste foto] heeft wat weg van een anachronisme. De jeugdige muzikante uit San Francisco tapt uit lang vervlogen muzikale vaatjes, maar slaagt er toch in om de pastorale folk uit de jaren zestig van de vorige eeuw vanuit een eigen perspectief te bekijken. Pratt werd opgepikt door Tim Presley (White Fence), die vorig jaar haar titelloze debuut op zijn Birth Records uitbracht.
Pratts setlist doet vermoeden dat er nieuw werk op komst is, want ze put slechts sporadisch uit haar debuut. De breekbare stem en het dito akoestisch gitaarspel van Pratt zorgen voor een intieme, zachtaardige sfeer, ideaal voor een rustige, winterse zaterdagavond. Elk nummer klinkt even ernstig en bijwijlen zijn de liedjes ook inwisselbaar, maar na een tijdje komt er een zekere variatie in haar repertoire, waardoor het einde toch nog wat meer kan boeien.
http://www.kindamuzik.net/live/jessica-pratt/jessica-pratt-samara-lubelski/24637/
Meer Jessica Pratt op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jessica-pratt
Deel dit artikel: