Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De man met een van de mooiste stemmen en scherpste pennen van het westelijk halfrond is neergestreken in het gezellige Merleyn te Nijmegen. Tussen de festivaloptredens door doet hij een paar solo-optredens in kleine zaaltjes. John Grant is de naam en prachtige liedjes schrijven is zijn baan.
Grant leverde in 2010 een klassealbum af met Queen of Denmark, dat vol staat met mooie popliedjes in een jarenzeventigjasje. In Grants werk vallen vooral zijn teksten op: soms droogkomisch, maar vaker cynisch en confronterend. Merleyn is ramvol en kijkt vol verwachting uit naar dit optreden. Jammer genoeg is de airco nog met vakantie, waardoor de temperatuur al snel oploopt. De avond begint relaxed met 'Sigourney Weaver' en 'Marz', maar daarna neemt de darkness, zoals Grant het zelf noemt, hand over hand toe. Dieptepunt, of hoogtepunt - afhankelijk van hoe je het bekijkt - is een nieuw nummer genaamd 'Vietnam'. "Your silence is a weapon / It's like a nuclear bomb / It's like that Agent Orange they used in Vietnam." Gezellig.
'Outer Space' is een positief momentje, maar daarna is het weer gedaan en wordt het opnieuw donker. Grant kondigt het absolute hoogtepunt van de avond, 'Queen of Denmark,' aan als een liedje over woede, een vaak terugkerend thema in zijn liedjes. Net zoals onbegrip over zijn homoseksualiteit. "You put me in this cage and threw away the key / It was this 'us and them' shit that did me in / You tell me that my life is based upon a lie."
Grant wordt deze avond bijgestaan door toetsenist Chris Pemberton, die afwisselend piano en synthesizer bespeelt. Een goede vondst, want de nummers krijgen zo net wat meer body en ook wordt het geheel iets afwisselender. Toch is niet alles even sterk. 'It's Easier' sleept traag voort, terwijl 'Chicken Bones' juist uit de toon valt door de bluesy aanpak.
Er wordt afgesloten met 'Little Pink House', van Grants oude band The Czars. De gevoelige ballade zorgt voor een prachtig einde van een grotendeels memorabele show. Een nummer over zijn pas overleden oma, die in een roze huis woonde dat versierd was met blauwe stippen. Ja, echt. John Grants wereld is hard, donker en absurd. Hij nam Merleyn aan zijn hand en leidde het publiek door de diepste krochten van zijn ziel om het uiteindelijk betoverd achter te laten.
Foto uit het KindaMuzik archief door Niels Steeghs
http://www.kindamuzik.net/live/john-grant/john-grant/21940/
Meer John Grant op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-grant
Deel dit artikel: