Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als op iemand het predikaat friend of the house van Vera van toepassing is, dan is het wel op Jon Spencer. Hij speelde er vanaf eind jaren tachtig maar liefst tien keer met vier verschillende bands, waarvan The Jon Spencer Blues Explosion de meest bekende is. Met die band won hij in 1993 en 1994 de roemruchte Verapoll voor beste concert. Twintig jaar later bestaat The Blues Explosion nog steeds, en waar anders dan in Vera gaat een korte Europese tour met als hoofddoel Zwarte Cross van start.
Het is aan The Glücks uit Oostende om het garagebal te openen. De jonge Belgen gaan allerminst subtiel te werk in scheurende, primitieve garagepunksongs. De zanger weet de aandacht pas echt te trekken wanneer hij het op een schreeuwen zet, en dat is nooit echt een aanbeveling. Hetzelfde geldt voor als de gitaar in de modus compleet overstuurd wordt gezet. De songs beklijven dan ook niet echt, maar de energie en de passie van The Glücks is bewonderenswaardig.
Maar de vele dertig- en veertigplussers die er twintig jaar geleden ook bij waren, komen natuurlijk voor The Jon Spencer Blues Explosion [foto's]. En de naamgever van de band mag dan wat grijzend ogen, onversneden rock-'n-roll spelen kan hij, samen met gitaarkompaan Judah Bauer, nog steeds. Zij het dat de echt verstikkende damp alweer jaren geleden opgetrokken is. Het echte undergroundgeluid van topplaten als Orange en Now I Got Worry is nog slechts in een enkele echo op het podium te bespeuren. En dan met name in de eerste helft van het optreden dat energiek klinkt maar toch niet echt van de grond komt, ondanks het groovende werk van het inmiddels alweer twee jaar geleden uitgebrachte Meat and Bone.
Met de theatraliteit waarmee Spencer vele nummers afkondigt met een gepassioneerd ''Ladies and gentlemen, The Blueeesss Explosion!'', kondigt hij het volgende deel van het optreden aan waarin veel oud werk voorbijkomt. De gitaarriffs stoten elkaar af en trekken elkaar aan in melodieuze maar bij momenten fragmentarische duels, waarin drummer Russell Simins de boel bij elkaar houdt. De theremin, het geheime wapen van weleer, blijft daarbij vrijwel onaangeroerd. Dat is jammer en wellicht illustratief voor The Blues Explosion 2.0, want ondanks van stookolie doordrenkte gitaarlijnen ontbreekt toch net dat beetje extra. Voor de grijzende fans van het eerste uur wellicht een kleine teleurstelling, maar nog altijd ruim voldoende om Zwarte Cross in vervoering te kunnen brengen.
Foto's van Vera huisfotograaf Mischa Veenema.
http://www.kindamuzik.net/live/jon-spencer-blues-explosion/the-jon-spencer-blues-explosion-the-gl-cks/25164/
Meer The Jon Spencer Blues Explosion op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jon-spencer-blues-explosion
Deel dit artikel: