Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als bij aanvang van een show maar één van de twee bars in de Max geopend blijkt, voorspelt dat weinig goeds voor de opkomst, en al helemaal niet bij een metalpackage. Het is in dit geval ook illustratief voor de servet/tafellaken-status van hoofdact Kataklysm: een band die zowel op plaat als op het podium al jaren garant staat voor bovengemiddelde deathmetalprestaties, maar gedoemd lijkt om voor eeuwig in de middenmoot te blijven steken.
Omdat achtereenvolgens Arsis, Darkest Hour en Resistance al van de bill zijn geschrapt, is er op deze laatste dag van de tour ook nog eens sprake van een gedevalueerde line-up en moet het arme Suicidal Angels al om zeven uur aftrappen voor een pijnlijk lege zaal. Het jonge Griekse kwartet doet niettemin een prima imitatie van Sepultura circa Beneath the Remains, oftewel ouderwetse 'Duitse' thrash met veel enthousiasme en een dik mediterraans accent. Dat gebrekkige Engels is funest voor de timing (te veel denkpauzes) tijdens de dappere pogingen tot interactie met het publiek, maar muzikaal gezien valt er mede dankzij de strakke Gene Hoglan-achtige drummer toch zeker het nodige te genieten voor het handjevol vroegkomers.
Bij het Oostenrijkse Belphegor [foto boven] is de fut daarentegen ver te zoeken. Louter op basis van reputatie en routine weet de doordenderende blackened death à la Behemoth nog enige respons te genereren. De in vol blackmetalornaat aantredende maar allerminst okselfrisse frontman Helmuth werkt onbedoeld op de lachspieren en toont metal op zijn meelijwekkendst met zijn Popeye-met-een-keelontsteking "Fuck you, Amsterdamned"- afkondigingen. Ondanks de zeeën van tijd wordt er dan ook geen extra lange set gespeeld, en na de met een sm-masker opgeleukte cultklassieker 'Bondage Goat Zombie' houden de heren het maar snel voor gezien.
Het is dus aan de Canadese headliner om deze treurige avond te redden en Kataklysm [eerste foto] toont zich daarin wederom een zekerheidje. Vervulde zanger Maurizio Iacono met zijn hobbybandje Ex Deo onlangs nog een glansrol als Romeinse veldheer, bij Kataklysm doet de breedgeschouderde bikkel het gewoon au naturel als sympathieke, populistische metaldude, die niet te beroerd is om een toeschouwer uit te nodigen voor gastvocalen in 'The Ambassador of Pain'. Hij kent bovendien zijn South Parkklassiekers en neemt ruiterlijk de schuld op zich voor het meebrengen van het winterweer.
Met een uitmuntende selectie hoogtepunten van de laatste vier albums - helaas nog geen voorproefjes van de nieuwe plaat - krijgt de groovende Northern hyperblastmachine de inmiddels halfvolle zaal moeiteloos aan het "bier en tieten" scanderen. Zo wordt het alsnog beregezellig, al is dat voor Kataklysm geen aanleiding voor een toegift en is het ruim vóór tienen alweer gedaan met de pret. Het was kortom geen slecht idee geweest om de show naar de kleine zaal en een later tijdstip te verplaatsen.
http://www.kindamuzik.net/live/kataklysm/kataklysm-belphegor-suicidal-angels/19759/
Meer Kataklysm op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kataklysm
Deel dit artikel: