Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Nederlandse My Favorite Scar valt de eer te beurt te mogen openen voor Kiss in het al goed gevuld GelreDome. Nou zijn Kiss veteranen, maar hun hardrock is redelijk tijdloos. Dat kan van het ergens tussen grunge light en nu-metal zwevende geluid van My Favorite Scar niet gezegd worden. Het geluid van deze nieuwe band is nu al zwaar gedateerd. Voeg daarbij een pathetische "Iedereen meeklappen!"-cover van The Cults 'Rain' en het resultaat is een zeer ergeniswekkend, zij het ook zeer professioneel optreden. My Favorite Scar lijkt klaar te zijn om de positie van Kane als meest gehate band van Nederland over te nemen.
Kiss is met de volledige show met alle toeters en bellen in Nederland en dat zal het publiek in het GelreDome weten ook. Alleen al de opkomst is wat dat betreft een statement. Na het bekende "You wanted the best, you got the best!"-intro valt een enorm Kissdoek en komen Paul Stanley, Gene Simmons en nieuwe gitarist Tommy Thayer op een klein podium dat over drummer Eric Singer heen draait op. Dit onder het afgaan van een hoeveelheid vuurwerk die het herstel van de Chinese economie kan verklaren en uiteraard het oplichten van het legendarische lampenlogo.
Maar een geweldige show is de helft van het verhaal. Er is ook nog muziek. Nu verraste Kiss vorig jaar al met het sterke Sonic Boom, maar wat de band in het GelreDome laat horen overtreft alle verwachtingen. Van Sonic Boom komen 'Modern Day Delilah', 'Say Yeah' en 'I'm an Animal' voorbij. Opnieuw blijkt daarbij dat dit het sterkste Kissalbum in decennia is; de nummers detoneren absoluut niet in de voor de rest uit klassiekers bestaande set. Tracks als 'Deuce', 'I Love It Loud' en 'Black Diamond' worden daarbij in een kraakhelder geluid met een strakheid en energie uitgevoerd die absoluut niet laat horen dat Kiss ze vaak al dertig jaar continu speelt. Er zit zelfs nog een verrassing in de set: het jaren niet gespeelde 'Beth' krijgt een mooie akoestische uitvoering, met nieuwe drummer Eric Singer in de zangersrol van zijn voorganger Peter Criss. Hij en de sterk solerende Thayer blijken aanwinsten voor de band.
De vitaal ogende Paul Stanley - hoeveel 57-jarigen kunnen met goed fatsoen nog shirtloos optreden? - blijft echter de motor van de band. Continu jut hij het publiek op om mee te zingen en te klappen. De nog eens drie jaar oudere Gene Simmons is minder goed geconserveerd en lijkt het fysiek ook zwaarder te hebben. Bij de close-ups van zijn gezicht op het grote videoscherm is te zien hoe het kwijl hem soms over de kin loopt. Dat weerhoudt hem er niet van zijn vuurspuugact uit te voeren en zich aan een paar kabels naar de nok van de zaal te laten hijsen.
Kiss is niet bepaald de hipste band van de wereld. Het publiek dat op het concert in het GelreDome is afgekomen bestaat dan ook grotendeels uit de working class veertigplussers die de oorspronkelijke fanbasis van de band vormden. De jongeren die er zijn, zijn hun kinderen die ook mee mochten. Wie uit misplaatste coolheid de show heeft laten gaan, heeft daar echter vooral zichzelf mee. Van de vele tonnen vuurwerk, gigantische schermen en ophijsbare drumstellen tot en met de perfect gezongen koortjes en het borsthaar van Paul Stanley: alles klopt aan dit concert. Deze show kan op dvd worden uitgebracht onder de titel Stadionrock: zo moet het.
http://www.kindamuzik.net/live/kiss/kiss-my-favorite-scar/20334/
Meer Kiss op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kiss
Deel dit artikel: