Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zangeres Poney P is gekleed in een iets te strak blauw jurkje, heeft dikke rode wallen onder haar ogen geschminkt met uitgelopen zwarte randen er omheen, en heeft een vettige zwarte pruik op haar hoofd. Knoppendraaier/gitarist Mingo L’Indien is verkleed als een verlopen superheld (Super Ero), inclusief een buikje en een scheur in zijn broek. Zijn heldenmasker verbergt het hele optreden lang zijn gezicht. Drummer Bobo Boutin is misschien nog wel de vreemdste van het stel: hij draagt niet meer dan een piepklein harig broekje met panterprint en een riem met een grote plastic doodskop. Op zijn arm en borst zijn met viltstift tatoeages van vleermuizen, schedels en vrolijke vogels getekend. Kun je nog absurd en vervreemdend zijn als band? Oh jawel hoor. Het bewijs staat voor u: Les Georges Leningrad.
Natuurlijk zou de act volkomen mislukken als de muziek niet minstens net zo absurd en cheesy zou zijn. Geen probleem, want het Canadese trio maakt electropunk met een flinke tik van de molen. Er wordt te pas en te onpas op verkeerde toetsen gedrukt, en vaak ook nog eens uit de maat. Zangeres Poney gilt er als een bezetene overheen. Maar de basis is een strakke groove van drummer Bobo, die zijn drumstel als een ware barbaar te lijf gaat. Het plaatwerk van Les Georges Leningrad is weliswaar vervreemdend en bizar, maar wel strak. Op het podium gaat de groep nog wat verder: het rammelt aan alle kanten, en de bandleden vliegen links en rechts voorbij. Bobo duikt even het publiek in, en op de terugweg verdwijnt een stevige klodder spuug op de synthesizer van Poney.
De groep laat zich naar eigen zeggen inspireren door elke mogelijke revolutionaire kunststroming uit het verleden, van dada tot surrealisme, van fluxus tot punk. Ook de hysterische no wave van acts als The Contortions en DNA is ongetwijfeld van grote invloed. Alle vaste patronen van de popmuziek worden vakkundig binnenstebuiten gekeerd. Veel schokkends gebeurt er niet. Kunstjes met bloed en expliciete seksuele handelingen hebben we ook wel gezien. Les Georges Leningrad richt zich op een ander spanningsveld: de goede smaak. Dat de zaal langzaam maar zeker steeds leger wordt zal de band dan ook als een compliment opvatten. Misschien zouden ze zelfs wel teleurgesteld zijn als iedereen domweg zou blijven staan.
Fotografie: Martijn Zuidweg.
http://www.kindamuzik.net/live/les-georges-leningrad/les-georges-leningrad/10098/
Meer Les Georges Leningrad op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/les-georges-leningrad
Deel dit artikel: