Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het zijn van die doodgewone zondagavonden in de Rotterdamse binnenstad: een buurtbewoner kiepert de trofeeën van een lange feestnacht in de glascontainer, gierende sirenes van ambulances weerklinken door de straten en de krolse poes van de buren miauwt zachtjes.
De mensen in de straat en op de balkons kijken een beetje raar op als er een bestelbusje met een Zweeds nummerplaat stopt. Ze kijken nog vreemder uit de ogen als vier jonge jongens en een blond meisje onder andere een drumstel, elektrische gitaren en andere muziekrelikwieën uit het busje laden. Ook sjouwen ze dozen met platen, buttons en T-shirts de trap op.
Het Zweedse gezelschap is op tournee Nederland en sluit de tournee af met een intiem huiskameroptreden.
Op de bovenste verdieping van een flatje is zojuist het meubilair aan de kant geschoven en deze Zweedse band, Music 77 genaamd, kan ruim voor tijd de apparatuur uitstallen.
Inmiddels zijn ook de twee andere artiesten en het publiek gearriveerd. De gastheer en –vrouw zorgen voor voldoende bier, chips, snoep en wijn in alle kleuren.
Stipt kwart over acht begint het kersverse tweetal The Almosts, bestaande uit de Canadese zangeres Lori McKenzie en de Duitse gitarist Inger Hansen.
McKenzie zingt met vrijwel continue met gesloten ogen en lijkt volledig op te gaan in de sobere, fragiele en verhalende gitaarliedjes, waarbij haar gevoelige zangstem soms als een kleine vulkaan tot uitbarsting komt.
Hoewel de website van The Almosts pas vorige week online is gegaan en het duo onlangs voor radio en stadstelevisie debuteerde, blijkt van onervarenheid of onzekerheid nauwelijks sprake.
The Swedish guys, Music 77, hebben iets meer de tijd nodig alles werkende te krijgen. Eigenlijk zijn ze ook niet gewend om akoestisch te spelen. De drummer vertelt mij dat ze aan een cd in de stijl met Duitse speedmetal werken, terwijl de sympathieke en praatgrage zanger zich als ware punkrocker aan het publiek presenteert.
Tja, gisteren speelden ze nog in de Groningse Vera en vanmiddag hadden ze op een strandfeestje gerockt, maar het slechte weer gooide roet in het eten.
Wie echter de werkelijk prachtige cd Seek Ye First the Kingdom of Music 77 weet dat ze ook muisstille liedjes kunnen spelen. Op zijn tijd laten ze een Will Oldham-baard groeien en gooien ze die takkenherrie in de wilgen.
Zodra de zanger op gympies in de Rotterdamse living room heel voorzichtig begint te zingen, weet iedereen gelijk dat het wel eens heel bijzonder kon worden. In het eerste kwartier schieten bij menigeen de tranen in de ogen, zo ongelofelijk intens en droevig is de muziek.
In de tweede rond zingt het publiek als achtergrondkoor: “It´s all so beautiful." Buiten luistert een aantal passanten stiekem mee.
De grote Rotterdamse belofte voor de toekomst is ongetwijfeld Charlie Dée. Zij speelt samen met de meestergitarist Martijn van Agt (Anouk, Sarah Bettens). En hoewel het een van de weinige keren is dat ook zij zonder microfoon zingt weten haar Joni Mitchell-achtige stemgeluid en vakkundige gitaarspel van Martijn van Agt bij het aanwezige publiek de juiste snaar te raken.
Van sterallures is nauwelijks sprake, maar de professionaliteit die de afsluiter van de avond uitstraalt vindt ook temidden van waxinelichtjes en schemerlampen een weg. Na deze intieme huiskameravond wil niemand meer voor een concert naar een rokerig zaaltje.
De intimiteit van een huiskamer zorgt bijna altijd voor een onvergetelijke ervaring.
Bezoek de website van The Almosts
Bezoek de website van Music 77
Bezoek de website van Charlie Dée
http://www.kindamuzik.net/live/live-in-your-living-room/live-in-your-living-room-charlie-d-e/9710/
Meer Live in Your Living Room op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/live-in-your-living-room
Deel dit artikel: