Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ook als u zijn naam nu voor het eerst leest, is heel goed mogelijk dat u Loudon Wainwright III wel eens gezien heeft. In Big Fish, de nieuwe speelfilm van regisseur Tim Burton is zowaar een glimp van hem op te vangen. Maar ook in een andere film, 28 Days van Betty Thomas, is een piepkleine bijrol weggelegd voor de legendarische singer-songwriter. In die film met Sandra Bullock in de hoofdrol speelt hij - heel toepasselijk - de Guitar Guy. De Gitaarman: het is de juiste omschrijving voor iemand die met zijn akoestisch gitaar stad en land afreist om het volk te entertainen. Loudon Wainwright III verdient er alweer zo'n goede dertig jaar zijn brood mee. Hij is nauwelijks van stijl afgeweken en van modegrillen trekt de achtenvijftigjarige troubadour zich al helemaal niets aan. De liedjes, die veelal over verbroken relaties handelen, zijn in de loop van de jaren hooguit meer morbide geworden. In het bijtende 'The Morgue Song' vertelt hij doodleuk hoe hij in het mortuarium een diepvrieslade opentrekt met zijn ex-vriendin die is gestorven aan een slecht geweten en een gebroken hart.
In Paradiso kijken drie etages met mensen naar de bijzondere verrichtingen van een wat neurotische man met een akoestische gitaar. Als Loudon Wainwright III zingt, probeert hij op één been te staan, circuleert zijn tong uit de mond en maakt hij rare sprongen. Hij speelt de liedjes uit het verleden, waaronder een zinderende uitvoering van 'Plane, Too' van zijn tweede, titelloze elpee uit 1971. Hij speelt ook een nummer van zijn zojuist verschenen live-plaat, So Damn Happy, en hij laat spiksplinternieuwe songs op het muisstille publiek los. Het kan natuurlijk niet uitblijven: ook Loudon Wainwright III doet zijn zegje over het akkefietje in Irak. "Please no more of George is all I have to say", zingt hij in het kersverse 'Presidents Day'.
Loudon Wainwright III heeft haast. De cynische grappenmaker kijkt voortdurend op zijn horloge. Er staan nog eens twee artiesten op het programma. Later speelt Dayna Kurtz en in de kleinere bovenzaal begint Chris Eckman van The Walkabouts om half tien. Ondanks het luidde applaus houdt de vader van Rufus het bij slechts één kort nummertje als toegift. Het doet weinig af aan het optreden. Ongeveer anderhalf uur luisterde een overvolle zaal in doodse stilte naar de man met gitaar. De soloperformance kreeg een verrassende wending toen cabaretier Dolf Jansen het podium beklom om godgeklaagd een duet met de folkzanger te doen. Het leukste is nog wel het Nederlandse refrein tussendoor. Niemand in de zaal vroeg zich af waarom juist hij uitverkoren is om samen met de Amerikaanse grootheid te zingen, maar het gevoel voor humor delen ze.
http://www.kindamuzik.net/live/loudon-wainwright-iii/loudon-wainwright-iii/6178/
Meer Loudon Wainwright III op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/loudon-wainwright-iii
Deel dit artikel: