Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sorry voor het cliché, maar bij deze één verwijzing naar hemellichamen en dan hebben we het gehad: M83's ster is rijzende. En hoe. Ruim een maand voor het optreden in De Melkweg zijn alle kaartjes verkocht en het doet Anthony Gonzalez op de dinsdagavond zichtbaar goed dat hij met zijn band mag aantreden voor een uitpuilende Oude Zaal.
Hij laat het niet merken, maar stiekem is Gonzalez ziek. Alle interviews van tevoren worden geschrapt: 'Hij moet rust houden.' Dat heeft hem kennelijk goed gedaan, want de kleine Fransman schittert bijna anderhalf uur lang met nummers die botweg in twee hokjes zijn te stoppen: majestueuze shoegazenummers en de odes aan zijn jeugd: soulvolle synthpop waarop gedanst mag worden. Vooral de laatste plaat Hurry Up, We're Dreaming grossiert in de laatste categorie en het mag geen verrassing heten dat het nummer 'Intro' de avond opent.
Meteen wordt duidelijk waarom het laatste album sterk polariseert. Gonzalez zingt daarop meer dan tevoren en doet dit met een licht geknepen stem, waardoor het wat schel klinkt. Live komt het nog wat scheller uit de speakers. Zangeres/toetseniste Morgan Kibby neemt de zangpartij van Zola Jesus over en biedt op een bedaarde manier tegengewicht aan de theatraliteit van Gonzalez. Die laat zijn synthesizers vrolijk zuchten met 'Teen Angst', alweer uit 2005. Een mooi nummer, maar een opmerkelijke keuze. Met een nieuw dubbelalbum zou je verwachten dat er direct wordt geknald met nieuw materiaal, maar pas na twee nummers duikt het uitbundige 'Reunion' op. Een nummer waarin alles op zijn plaats valt: de verzengende synths, stompende drums, massale gitaarriffs en een refrein dat zich voor het grootste gedeelte beperkt tot 'oh-oh-he-oh'.
Het vervolg biedt amper mindere momenten. Het publiek kent alles en hits als single 'Midnight City' worden bij de eerste tonen met luid gejuich onthaald. De armen gaan de lucht in en bij het funky 'Claudia Lewis' wordt er zowaar flink gedanst. Het enige wat een dubbel gevoel achterlaat, is die fascinatie van Gonzalez voor zijn eigen verleden. Dat blijkt ook in zijn setkeus: de toegift bestaat uit 'Skin of the Night' en 'Couleurs', allebei afkomstig van Saturday = Youth uit 2008. Allebei voortreffelijke nummers die ook hier geweldig klinken, maar het was meer gepast geweest om een 'OK Pal' of een 'New Map' te spelen. Nu was het een prachtig optreden, vergelijkbaar met een komeet met een nét iets te korte staart... Oh pardon.
Foto door Cathelijne de Groen
http://www.kindamuzik.net/live/m83/m83/22328/
Meer M83 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/m83
Deel dit artikel: