Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Terwijl de ogen van de wereld gericht zijn op de haperende kernreactoren in Japen, zijn in de knusse W2 een paar honderd bezoekers bijeengekomen voor het enige optreden dat Maserati in Nederland geeft.
Even na achten schuift de fluwelen voorhang open en sijpelen de bedwelmende klanken van Atlantis de zaal in. In 2006 ontstaan als eenmansproject rond gitarist- songschrijver Gilson Heitinga, deelt hij vanavond het podium met vier medestanders. Repetitieve riffs worden aangevuld met scherpe breakbeats en een onderlaag van dikke noisy klankwolken. Die worden meer naar de achtergrond gedreven op het moment dat de derde gitarist een basgitaar ter hand neemt en de muziek inhoudelijk meer op de rockende gitaren gaat leunen zoals bekend van bands als Neurosis, Isis of Cult of Luna.
De microfoon die tijdens het optreden verwachtingsvol vooraan op het podium staat, wordt maar af en toe gebruikt voor een eenvoudig "Hallo, wij zijn Atlantis uit Utrecht en… uhm Brabant" en "dankjewel", waardoor de overtuigende set vol meeslepende songs nergens nodeloos onderbroken wordt.
Om kwart over negen gaan andermaal de gordijnen open en luiden ferme basdrumslagen het optreden van Maserati in. Drummer Tony Paterra (Zombi) vervangt de eind 2009 aan de gevolgen van een tragisch ongeval overleden Jerry Fuchs.
Zowel in de podiumopstelling als in de muziek wordt het drumwerk van Paterra centraal gesteld. Voortdurend drijft hij het tempo op en balanceert men op het spanningsveld van ontlading. De sfeer wordt voor een groot deel bepaald door subtiele verschuivingen in toon. Eén ritme stuwt voort op een laag van elektrisch geladen klanken. Moeiteloos schakelt men over van jarenzeventigpsychedelica naar ambient en jarentachtigdansbeats.
In 'We Got the System to Fight the System' krijgt ook de bas een meer ritmebepalende rol, in plaats van achter de drums aan te hollen. Wat ook weer voor een subtiele verandering in de beleving zorgt.
Na krap een uur, net voordat de aandacht dreigt te verslappen - door met name het beperkte arsenaal aan ritmes van Paterra - eindigt het optreden. De band verlaat kortstondig het podium en keert terug voor de 'verplichte' toegift. Bassist McNeal en gitarist Cherry zingen nog enkele onbeduidende zanglijnen en de spanning is er dan al vanaf. Want stiekem voegt die 'toegift' weinig meer toe aan een verder prima optreden.
http://www.kindamuzik.net/live/maserati/maserati-atlantis/21351/
Meer Maserati op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/maserati
Deel dit artikel: