Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor de driehonderdeerste keer presenteert lokale cultuurbewaker Ad van Meurs deze avond zijn muzikale aanbevelingen aan het Eindhovense publiek. Zoals op veel maandagen zit Meneer Frits - uiteraard een verwijzing naar de oude Philipstopman - gezellig vol met fijnproevers. Voorzien van een fijne kelk speciaalbier of wijn wordt hier in een warme nachtclubsfeer liefhebbersmuziek geserveerd.
De Helmondse troubadour Roland Verstappen opent de avond. Met zijn Nederlandstalige liedjes raakt deze door de wol geverfde muzikant nostalgische en melancholische snaren. De weemoedige en herkenbare liedjes, die hij met gitarist Mark Schraven vertolkt, zijn onmiskenbaar in de Brabantse klei geworteld, al verhalen ze ook over hoe zijn provincie door de jaren heen landschappelijk veranderd is. Soms ook met een knipoog, over de bejaarden die anno nu de nieuwe hanggroep op straat vormen.
Hoofdschotel is de Tilburgse liedjessmid Mathijs Leeuwis [foto boven]. Eerder dit jaar verscheen zijn fraaie nieuwe album Alweer Geen Revolutie. Een revolutie bracht het inderdaad niet, maar wel een flinke evolutie met veel variatie en een rijke instrumentatie. Leeuwis staat met zijn typerende warme, hese stemgeluid sowieso garant voor mooie vertellingen. De verhalen met een snik zijn doordrenkt van warme weemoed naar donkere dagen.
Live wordt hij begeleid door een vakkundige lijn aan muzikanten. Tijdens de eerste paar nummers is het alleen nog de begenadigde violist Alex Akela die hem bijstaat. Hierdoor is zelfs het gestamp van Leeuwis' cowboylaarzen hoorbaar. Daarna worden achtereenvolgens pedalsteel, bas, drums en toetsen op voortreffelijke wijze ingevuld door een band die meer is dan de som der delen. Met zichtbaar plezier en hoorbaar vakmanschap zetten Leeuwis en de mannen een puike set nummers neer. Het klinkt als een klok en zit vol subtiele schoonheid, zonder dat het schuren achterwege blijft.
Sterk, gevat en humoristisch zijn ook de vertellingen tussendoor. Over de cokedeals van een onderbuurvrouw in zijn oude woonplaats Waalwijk, die hem door de telkens snerpend wegscheurende scooters aanzetten tot nachtelijk hardlopen. Dat avontuur leidde uiteindelijk tot het fraaie 'Sluizen'. Zo zit er achter elk nummer wel een verhaal. Ook laat de lange muzikant het niet na om even als (mede)directeur van Bastaard Platen een verkooppraatje te doen, voor zover zijn muziek zichzelf deze avond niet al verkoopt. Met als toetje nog een toegift met een cover van Leeuwis' inspiratiebron om in de eigen taal te gaan zingen, lokale held J.W. Roy.
Foto uit het KindaMuzik-archief door Niels Steeghs
http://www.kindamuzik.net/live/mathijs-leeuwis/mathijs-leeuwis-roland-verstappen/25573/
Meer Mathijs Leeuwis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mathijs-leeuwis
Deel dit artikel: