Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoe schrijf je een recensie over een groep waar geen slecht woord over te melden valt? Waar blijft de obligatoire kritische noot dan? Zou het niet te subjectief overkomen? Zo'n dingen vraagt een mens zich soms af op een stille zondagmiddag met een doof linkeroor al voor een leeg computerscherm. Wat te doen? Bestoefen, die Mauro! Iedereen doet dat tegenwoordig, dus waarom niet gewoon meedoen?
Is het nog nodig Mauro voor te stellen? Ik betwijfel het en zal het dus kort houden. Mauro Pawlowski is een Zamu-award-winnende muzikant die blijkbaar nood heeft aan afwisseling in het leven. Een greep uit zijn verschillende bands en projecten: Evil Superstars, Mitsoobishy Jacson, Mauro solo, Shadowgraphic City, Willy Claes, Kris Debruyne, De Kreuners, Monguito, Mauro Antonio Pawlowski,… En nu met The Grooms terug naar de echte rock.
De Handelsbeurs, een zaal om U tegen te zeggen. Mijn geloof in de mensheid is doch weer wat verminderd bij het aanschouwen van de opkomst. Waarom is dit niet uitverkocht? We hebben het hier wel over de Grooms hé mensen! Soit. Zij die er niet waren, hebben iets gemist.
Er werd gerockt die avond in die Beurs. Als je de pure duisternis uitstralende muzikanten het podium ziet opwandelen, groeit er al een vermoeden en inderdaad, vanaf het eerste akkoord dreunen de bassen door de boxen en schieten de demonen in actie. Gedeeltelijke doofheid moet je er wel bijnemen, maar wie heeft dat er niet voor over.
Wie denkt dat rock niet dansbaar is, heeft blijkbaar nog nooit van de Grooms gehoord. Stilstaan is er niet bij vanavond en Mauro geeft meteen het goede voorbeeld met zijn funky moves. Naast verslavende nieuwe songs als 'Driving to the Fire', 'Terrorist Flower' en 'Corruption', vangen we af en toe een glimp op van Pawlowski's duivelse alter ego Somnabula. Met 'The Lady Is a Punisher' bewijst deze dat hij ook kan tellen in het Duits (er komt gewoon geen einde aan 's mans talenten) en wordt SM weer hip. Voeg daarbij nog twee Evil Superstars-songs en everybody is happy indeed.
Laat ons het eens over snelheid hebben. In mijn persoonlijke belevingswereld vloog dit concert voorbij als was het een flits van een reeds vervlogen verleden. Niet dat ik er niet van genoten heb, wel integendeel. Maar er zat vaart in, dat is zeker. Ons werd amper twee adempauzes gegund. De eerste geschiedde toen de Grooms wegslopen en Mauro helemaal alleen een Dylan-cover speelde. Wat later liet de hele groep ons toe in een zentoestand verzeild te geraken door wat relaxte noise te produceren om daarna weer vrolijk verder te razen. Helaas komen aan alle mooie dingen een eind en hoe mooier die dingen, hoe sneller het eind. Tja.
http://www.kindamuzik.net/live/mauro-pawlowski/mauro-pawlowski-the-grooms/5310/
Meer Mauro Pawlowski op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mauro-pawlowski
Deel dit artikel: