Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een versmelting van experimentele elektronische muziek, (indie)rock en alles wat daar tussenin klinkt, te midden van indrukwekkende bruinkoolbaggermachines in de 'Stadt aus Eisen': Ferropolis, Oost-Duitsland. Drie volle dagen eeuwige muzieklegendes en frisse vernieuwende acts die jong en oud voorzien van onvergetelijke momenten; dat is Melt! Festival.
Big Wheel
Dat techno, house en disco nog steeds aan populariteit winnen in de elektronische muziekwereld is dit jaar concreet zichtbaar aan de inrichting van het festivalterrein. Alle podia zijn hetzelfde ingedeeld als vorig jaar, behalve de Big Wheel stage. In plaats van een ingebouwde booth op de monsterlijke graafmachine met het gigantische wiel, staat er nu een staalkleurig, wolkenkrabbervorming podium schuin naast de machine. De knusse, authentieke Melt!-sfeer moet hierdoor helaas plaatsmaken voor meer dansruimte.
Het festivalgeweld breekt goed los tijdens de stroperige, op discoclassics geïnspireerde deephouse van de Berlijnse David August. Zijn 'You Got to Love Me' passeert tijdens zijn eigen set en in latere sets van andere Big Wheel-acts veelvuldig de revue. En allemaal meezingen. Het is nogal opvallend hoe propvol het staat met verklede mensen zo vroeg op de eerste festivaldag. Bovendien lijkt negentig procent een Nederlandse tongval te hebben. Pas na het festival komt de aap uit de mouw: hoofdsponsor Bench organiseert een festivaloutfitwedstrijd. De best verklede Melt!-raver mag voor vijfhonderd euro shoppen bij Bench. Via een Nederlands Facebookevenement werden alle Nederlandse Melt!-gangers opgeroepen verkleed naar de eerste act op de Big Wheel te komen. Mario en Luigi, Mega Mandy, de drie musketiers, Elmo, Kabouter Plop en zelfs opblaasbare Hemaworsten - Waar is het feestje? Hier is het feestje! - deinen mee op de downtempo bassdroppers van August.
Sodom en gomorra
Dat op de legendarische campingraves van donderdagnacht het gaspedaal goed hard werd ingetrapt, eist helaas voor sommigen al tijdens het begin van het 'echte' festival zijn tol. In een van de modderpoelen op de Big Wheel zakt een lijkbleek meisje in elkaar. Haar vrienden proberen haar hulproepend naar de EHBO te slepen. Een van hen steekt twee vingers in haar keel, waarna ze met grote verschrikte ogen alle troep uit haar lichaam gooit. Een aantal minuten staren omstanders elkaar geschrokken aan. Dan gaat het feestje onverstoord verder. Ze is geen uitzondering tijdens deze drie dolle dagen. Vooral aan de vele grimassende Big Wheelers is te merken dat de drugscontroles hier een stuk minder steng zijn dan in Nederland.
Het ultieme Melt!-gevoel
Vooral experimentele elektronische bands als Disclosure, John Talabot en Vondelpark zorgen voor het ultieme Melt!-gevoel. Alle drie werken ze met zowel software als instrumenten en winnen daarmee in rap tempo duizenden zieltjes. Disclosure bestaat uit de Britse broertjes Guy en Howard Lawrence. Producties als 'What's in Your Head' en 'Control' heb je ongetwijfeld ergens voorbij horen vliegen. Het blijft een mysterie hoe ze met z'n tweetjes deze uiterst dansbare UK-bass uit een enkele controller en elektrische gitaar toveren.
Net zo vernieuwend, echter een stuk atmosferischer van aard is de stijl van John Talabot. Dit jaar doet hij zowel een liveact op de Big Wheel stage als een dj-set op de Sleepless Floor, waar zich 24 uur per dag, drie dagen lang een heksenketel ontvouwt. De installatie van de instrumenten voor de liveset van de Franse producer zorgen voor een hoop onrust op het podium tijdens de minimale technoset van Tobias. De stage mag dan nog zo imposant zijn, hij wordt letterlijk en figuurlijk in een hoekje geduwd. Onverdiend, aangezien deze man al sinds 1980 meedraait in de technowereld en een stel knappe platen op kunstige manier aan elkaar rijgt.
Talabots onheilspellende junglegeluiden knallen over het veld. Zijn instrumentenkeus - onder andere drums, livezang, koeienbellen en sambaballen - waaien als een frisse wind over de technostage. Vorig jaar mocht Nicolaas Jaar zich de grote verrassing van Melt! Festival noemen, dit jaar steekt Talabot deze titel in z'n zak. Toch zou een latere programmering van de act - én die van Tobias - een positief effect hebben gehad op de algehele sfeer op het veld.
Van bovengenoemde Melt!-helden trekken Lewis Rainsbury, Alex Bailey en Matt Law, oftewel Vondelpark, de volste tent. De Londenaars spelen alle nummers van hun 'Sauna' en 'NYC Stuff and NYC Bags' ep's. Niet alleen hun liedteksten zijn onverstaanbaar en mysterieus, ook op internet zijn ze onvindbaar. Deze ongrijpbaarheid in combinatie met hun melancholische chill-wave geeft de band een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Dagen na het optreden komt hun naam zelfs op de camping nog veelvuldig voorbij.
Een naam met neonkoeienletters die voor een festivalavond voor in de boeken zorgt, is de elektronische popband Caribou. Dan Snaith combineert elektronische muziek met indierock en jazz. Dit jaar zou hij zich eigenlijk opsluiten om aan z'n nieuwe album te werken, tot hij in het voorprogramma van Radiohead werd gevraagd. Het volle plein van de mainstage kolkt van herkenning en uitzinnigheid wanneer zijn band een overduidelijke computerfaal weet te camoufleren met de monsterplaat 'Odessa' en vervolgens feilloos afsluit met het epische 'Sun'.
Vrouwen & knopjes
Er staan dit jaar opvallend veel vrouwen achter de knopjes en schuifjes. De ultrapopulaire deephousekoningin Maja Jane Coles met de felrode lok voor haar ogen, kiest platen met dolfijnengetetter in de breaks. Ze mixt opvallend weinig van haar eigen producties, maar bouwt sierlijk op met een zeer volwassen funkgehalte. Panorama Barresident Steffi daarentegen staat als enige aan de koude, industriële kant van minimal techno, die zo goed past bij het karakter van de verroeste graafmachines op het terrein.
Van alle misses achter de decks zou de Siberische zangeres, producer en dj Nina Kraviz de verkiezing winnen als het gaat om uitstraling achter de decks en gezellige interactie met het publiek. Daar kunnen nog heel wat mannelijke collega's een puntje aan zuigen. Ook haar platenkeus - want ze heeft een tas vol zwart goud meegenomen - is niet mis; subtiele, bijna glijdende deephouse à la tINI met hier een daar een likje acid of disco.
M_nus-chick Magdalena Chojnacka a.k.a Magda mag dan een strakkere mixstijl hebben dan Kraviz; een solide verhaal valt er niet in haar set te ontdekken. Electro georiënteerde house die uitmondt in acid, tribale tech-house en 8-bitbliepjes... Hopelijk toont de inrichting van haar woning geen overeenkomsten met haar platenkeus.
Verrassing vs. teleurstelling
Na John Talabot is Seth Troxler de grote experimentele technoverrassing. Ibiza's DC10-resident en nummer drie in Resident Advisor's top 100 dj poll weet de nachtelijke clubsferen zo goed te vangen, dat de zon bijna niet meer durft op te komen. Hij bewandelt de gulden middenweg tussen ruwe acid, typisch Duitse rollende tech-house, Detroit techno en smooth deephouse.
Teleurstellingen horen er ook bij. Zo melodieus en enthousiast als Ovumeigenaar Josh Wink draaide tijdens Trouw op Zondag begin dit jaar, zo dodelijk saai is zijn platenkeus nu. Waarschijnlijk zet hij in op een Awakeningspubliek vanwege het uiterlijk van de Big Wheel. Jammer dat hij zich niet van z'n warme kant laat zien, want disco en house winnen het bij dit publiek overduidelijk van kille techno.
Nu-discokoning
Dat blijkt vooral uit hoe los het gaat als Tod Terje de Big Wheel onder handen neemt. Tijdens een überblije, spacende break groet hij zijn publiek met een koud Desperadootje in z'n hand. Ondanks de schizofrene trekjes van en moeilijke genreswitchen binnen zijn set, bereikt hij bij velen de typische festivalkippenvelmomentjes met z'n nu-discoplaatjes vol baggervette bassen.
Foto's door Alec Luhn.
http://www.kindamuzik.net/live/melt-festival/melt-festival-2304/23087/
Meer Melt Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/melt-festival
Deel dit artikel: