Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Rotterdamse festival is terug van weggeweest. Dat hebben we geweten ook, op die half-bewolkte zondagmiddag in het vertrouwde Zuiderpark. Als het aan stichting Nemesis ligt, is die achtertuin van Ahoy niet lang meer de aangewezen plek. In 2005 wijkt het festival mogelijk uit naar het Kralingse Bos, waar 35 jaar geleden de Nederlandse editie van het legendarische Woodstock plaatsvond. Maar voor nu gingen skinheads, punkers en peuters nog gebroederlijk uit hun dak op de nieuwerwetse klanken die het kleurrijke en gratis toegankelijke festival te bieden had. Ondanks de nodige afzeggers van enkele publiekstrekkers, waaronder The Thrills en Ed Harcourt, bood het veelzijdige programma alsnog geen moment van rust voor de fijnproevers. Daarom ging men vanaf 13.00 uur in een rap tempo van start. Alsof ze iets hadden in te halen.
Het startschot kwam van verschillende kanten. In de tent van Vera en Waterfront schoten de jonge honden van Mono flink door met hun zwaarbeladen gitaarrock, waarbij de pretenties met bakken uit de lucht kwamen vallen. Het onmenselijke tijdstip was godzijdank geen drempel voor de razernij en opgekropte muziekwoede. In een krap half uurtje kwam dit alles naar buiten. En eerlijk is eerlijk: toch een hele knappe prestatie voor een band met een weinig originele naam.
De Rotterdamse meidengroep The Riplets had duidelijk meer moeite met het vroege tijdstip, voor zover dat een excuus is. Het had lekker veel weg van een Dolly Dots-reünie voor leden van de NCRV, waar op een uiterst krampachtige en dubieuze manier nummers van The Ramones werden uitgevoerd. De punkmeisjes op leeftijd kwamen totaal niet op gang. Hard schreeuwen en lukraak de drums hanteren, dat bleek alleen maar averechts te werken. Het goede nieuws voor die meiden: in de circustent van Ekko en Rotown liep het niet veel beter af met de opgepoetste acid-jazz en slappe soul van Artefact.
Het was amper twee uur in de zondagmiddag. Het publiek kwam dus pas echt los bij de rouwdouwende en zompige bluesaanval van The Black Keys in een minimale bezetting die sterk deed denken aan The White Stripes. In het blanke stemgeluid van Dan Auerbach weerklinkt echter het roestige arbeidersbestaan van thuisbasis Ohio. Datzelfde gold eveneens voor Green Hornet, al komen die 'gewoon' uit een Groningse achterbuurt. Als je van die groene horzel10 minuten had gezien, hoorde je hetzelfde als in de hele show. Maar het smeulende hammond-orgeltje en de gore gitaarpartijen lieten zo waar een memorabele indruk achter. Een dikke voldoende.
Electric Six was niet geschikt voor humorloze muziekliefhebbers. De grijnzende zanger deed push-ups voor een uitzinnige menigte, zwaaide naar de kleine meisjes in het publiek en wist irritatie op te wekken met een cover van Queen. De energieke band liet zich niet van de wijs brengen door het slechte geluid. De plakkerige discobeats en het wervelende gitaarwerk bleken meer dan genoeg effect te hebben op de massa. Toen het feest helemaal compleet werd gemaakt met ouderwets pogoën op de voorste rijen pinkten de oudere festivalbezoekers een traantje weg.
Op het allerlaatste nippertje had de organisatie van Metropolis nog een zekere Tekitha van Wu-Tang Clan weten op te graven. De ijsberende rapper stond zich druk te maken voor een handjevol blowende punkers en spelende kinderen in het gras. Het verlangen naar gierende gitaren werd met iedere yo-schreeuw alsmaar groter. Het resultaat was een massale zucht van de laatste aanwezigen. Vriend Tekitha en zijn Bende van de Wijde Broeken gingen onvermoeibaar door met raaskallen.
Van de ene hype in de andere mediagekte. The Riots, The Buffseeds en The Tyde maakten het podium vrij voor veelbesproken en hitkrantgeile The Thermals. Heel even dacht ik aan de wijze woorden van oud-rappers Public Enemy: “Don't believe the hype!” Het bleek de keiharde waarheid. De vluchtige popliedjes werden op een redelijk rauwe manier aan elkaar gebreid, zoals de rammelpop van Guided by Voices ooit eens klonk. Maar een band als The Thermals vertikte het domweg om de diepte in te duiken. De totale overgave bleef jammer genoeg achterwege bij de band. De mensen in de voorste rijen sloegen daarentegen zo wild om zich heen dat de security hardhandig moest ingrijpen.
In de verderop gelegen zeecontainers lieten beginnende bandjes zich van hun beste kant horen. De grootste uitschieter was ongetwijfeld de Nederlandse formatie Sandusky, die in de allereerste container het overtollig zweet over het flink verhitte publiek uitstortte. Zoals die stortvloed van een paar jaartjes geleden, wat het begin betekende van het faillissement voor het festival. Maar Sandusky was Metropolis echter goedgezind. De afwisselende set met ruige garagerock en emotionele countrykrakers van deze polderjongens smaakte naar meer.
Terug in de tent van Rotown werden we opgescheept met Eastern Lane. De gekrulde zanger leek het soms naar zijn zin te hebben. De rest van de band hing wezenloos om hem heen. Die ongeïnteresseerde houding op het podium bleek niets nieuws. Toch werden de songs van Shades of Black, de sterke debuutplaat van Eastern Lane, keurig netjes afgewerkt binnen de beschikbare tijd. En op zeldzame ogenblikken schemerde zelfs iets door van die genialiteit in de studio. Eastern Lane had een deze keer een beetje vertrouw teruggewonnen, terwijl de plaatselijke carnavalsvereniging zich voor de gelegenheid had omgedoopt tot OlaBOLA op het buitenpodium. Ach, je moet soms het slechte doorstaan om de goede dingen van zo'n festival op waarde te schatten.
De bleke relnichten van Interpol konden als afsluitende act amper het daglicht verdragen. Ondanks dat en die ene knullige val van de stoere gitarist (hij kwam ruggelings terecht op de monitor) liet Interpol een strakke set horen, al kunnen ze beter in de juiste setting. Toch zonder meer een gedenkwaardig uiteinde van een verdomd goed festival, waar een monopolieclub als Mojo nog eens goed voorbeeld aan kan nemen, zowel met de entreeprijs als met het gedurfde en gevarieerde muziekaanbod.
http://www.kindamuzik.net/live/metropolis/metropolis-2003/3554/
Meer Metropolis Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/metropolis
Deel dit artikel: