Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Of het echt is of gespeeld, het is bij hem niet helemaal duidelijk: de dronken staat waarin hij verkeert, de kwetsuur die hem noopt tot gebruik van een wandelstok, de gitaar die geleend is in een Utrechtse coffeeshop. Micah P. Hinson. Briljant poseur of gekwelde antiheld? Hoe het ook zij: de Texaan is op zijn dertigste al een fenomeen. Met zijn machtige, doorleefde strot en hartverscheurende liedjes sleurt hij je aan de haren zijn muzikale universum in.
Hij oogt clownesk, met zijn grote witte bril en afgezakte bretels, maar zijn verleden van drugs, dakloosheid en gevangenschap is niet bepaald om te lachen. Zijn vrienden bleven op het slechte pad of joegen zich een kogel door het hoofd, Micah P. Hinson besloot liedjes te gaan schrijven. Gelukkig maar, want het is indrukwekkend wat de jonge Texaan vanavond laat horen. Zijn muziek zit verankerd in de oude country en folk uit het zuiden van de VS. Op cd weelderig gearrangeerd, vanavond in Ekko uitgevoerd door een man met (geleende?) gitaar.
Na zich ontdaan te hebben van zijn leren jasje, wat gefrunnik aan de gitaar en kort gemompel richting de zaal zet hij in met 'Take Off That Dress For Me', afkomstig van zijn laatste album And the Pioneer Saboteurs. Zijn gitaarbeheersing is verre van perfect, zo blijkt vanavond, en regelmatig overschreeuwt hij zichzelf. Ook zingt hij nogal eens naast de microfoon. Toch slaagt de zonderling op het podium er moeiteloos in om de aanwezigen bij de strot te grijpen, met name door die geweldige stem en de schaamteloze voordracht.
Niet alleen met zijn songs imponeert hij, ook als causeur staat Micah P. Hinson zijn mannetje. Zo rept hij over een optreden waar zijn grootvader door de zaal liep om het publiek er op te attenderen dat het toch echt waardeloos was waar men naar luisterde. In zijn thuisland lukt het hem - volgens eigen zeggen - sowieso nauwelijks om geboekt te worden omdat ze hem te slecht vinden. "Amazing" dus dat het publiek in Ekko hem echt leuk lijkt te vinden. Ook doet hij zijn beklag over de medemuzikanten die, nu ze een gezin hebben, nauwelijks meer te porren zijn voor een optreden. Staat hij hier alleen met zijn 'depressieve shitliedjes'.
Micah P. Hinson verhaalt aanstekelijk, maar het geniale zit hem toch in die intense stem en de intrigerende liedjes. En dat het soms wat lodderig klinkt en hij nogal gammel op het podium staat, soit. Na elk nummer tuurt hij bijna obsessief op een vodje met de playlist ("Ik heb het geheugen van een goudvis") en vervolgens op zijn horloge. De toegift (na luid geroep uit de zaal om meer) kondigt hij aan met: "Jullie hebben er dan wel niet om gevraagd, maar goed." Dan trekt hij zijn jasje aan, mompelt nog "See you on the other side" en strompelt met zijn stok het podium af. Micah P. Hinson: nu al een fenomeen.
Foto door Vince Kmeron uit oktober 2010 (cc)
http://www.kindamuzik.net/live/micah-p-hinson/micah-p-hinson-3300/21618/
Meer Micah P. Hinson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/micah-p-hinson
Deel dit artikel: