Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In Al Jourgensen, oprichter van Ministry, verdwenen minimaal evenveel ongezonde substanties als in Iggy Pop. Het is aan hem af te zien wanneer hij zich tijdens een nummer van het beruchte Revolting Cocks, één van zijn vele side-projects, het podium opsleept als een industrial metal Ozzy.
Nog één keer, om het af te leren. Jourgensen zal het met de fles in de hand vaak gezegd hebben. Met deze tournee valt toch echt het doek voor Ministry, dé band die industriële dansmuziek op de kaart gezet heeft, maar dan wel met een dosis keiharde agressie waaraan menig metalband een puntje zuigt. En dat met een gezond gevoel voor intelligente humor, ironie, links-politieke stellingname én seks.
Hekken op de rand van het podium doen een kooi-atmosfeer herleven die herinnert aan vroege industrialshows waar band tegen publiek beschermd moest worden, en omgekeerd. De snaarstrakke metalband heeft alleen een paar bierbekers te vrezen. De pit blijft vrij tam.
Het geluid is ronduit bedroevend, terwijl ontzettend veel niet live is, maar meeloopt van band; ook vocalen. Van Jourgesens podiumact hoef je verder niet veel meer te verwachten dan het omhooghouden van de microfoonstandaard. Dat hij, als bijna vijftigjarige, dat kunstje dik anderhalf uur volhoudt dwingt echter respect af.
Jourgensen en de zijnen leunen zwaar op metalriffs en laten geen ruimte voor subtiliteit of nuance. Ze serveren rampetampende industrial metal, in een overdosis. Iets meer dan het laatste kwartier van de show is een zieltogende herhaling van zetten. De Mechanik-beat doet zijn werk, je kúnt erop rondhupsen, maar verzengende impact is ver te zoeken. Al is lamslaan een kunst op zich.
Of beelden van Bin Laden of Bush nu recent of oud werk ondersteunen, Ministry houdt snugger een spiegel voor. Zoveel jaar aan de bak en wat is er veranderd dan politiek? Wat doe jij eraan? Wat ligt er tussen Revolting Cocks en de verschrikkelijk slechte cover van 'What a Wonderful World' als slotakkoord?
Proef je de ironie? Of ros je liever door op de dikke riffs en stampende beat? Maakt het écht uit? De voorganger stelt nog één keer de vragen. Geeft nog één keer geen antwoorden. Beroert primaire instincten in rossende pittijgers en compromisloze, stiekem wel dampende seksuele spanning, onderhuids.
Tussen machinaal en animaal is Ministry nog één keer de ultieme prediker die ontroert, beroert en vervoert, maar geen moment zelf dé weg wijst. Nee, dat laat men over aan een ieder die dat eruit wil halen en voor zichzelf wil proberen te beantwoorden. En anders is het goed neuken of beuken op Ministry. Daarom: nog één keer dan, om het af te leren.
http://www.kindamuzik.net/live/ministry/ministry/17143/
Meer Ministry op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ministry
Deel dit artikel: