Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Gezegend met een prima bandnaam, winnaar van Humo's Rockrally, en toch bleef het een tijdje stil rond Mintzkov Luna. Tijd die de groep gebruikt heeft om te komen met een sterke debuutplaat: M for Means and L for Love, die terecht hoge ogen gooit. En dus was het weer een uitverkocht huis in de Utrechtse Ekko die de afgelopen maand qua programmering toch al heel netjes protohype (Franz Ferdinand) naast indiemeesters (Death Cab For Cutie) wist binnen te halen. Zo heeft de Ekko misschien wel het beste programma van Nederland en ook voor Mintzkov Luna liep Utrecht uit; er stonden zelfs mensen buiten te bedelen om een (extra) kaartje!
Niet alleen de plaat heeft zijn werk gedaan, ook de warme ontvangst in de pers zal er debet aan zijn geweest dat Mintzkov Luna op een goede opkomst (het eerste uitverkochte Nederlandse concert) kon rekenen. In een dik uurtje kreeg de Ekko een fris nieuw geluid te horen dat tegelijk aan alle kanten bekend in de oren klonk. Natuurlijk niet in de laatste plaats door de gelijkenis tussen de stemgeluiden van zanger Philip Bosschaerts en dEUS-frontman Tom Barman. Een regelrechte vocale dubbelganger en met de ogen dicht waan je je bijna op een avondje ergens in bak 'em beet 1998. Mintzkov Luna speelt namelijk de rockmuziek die dEUS na het vertrek van bassist Stef Kamil Carlens is vergeten te maken. Waar dEUS zich steeds meer ging verliezen in kleine, stemmig gearrangeerde pareltjes van melodie, was de gekte, de manie eruit. Die vonk, bezieling, passie is er wel bij Mintzkov Luna.
Genoeg vergelijkingen met dEUS! Mintzkov Luna heeft een fiks arsenaal aan melodieuze, bijtende rocksongs die zich meteen in je brein nestelen. Van die nummers met swing en een hoog meebeweegpotentieel, maar genoeg ruwe randjes om je aan te bezeren. Opmerkelijk was het verschrikkelijk goede basspel van Lies Lorquet die etaleerde dat het instrument ook geschikt is voor melodiepartijen en daarbij in een moordend tempo over zowat de hele hals vloog. Een fundament dat met een functionele, strak aangelijnde drum de passende basis vormde voor het dubbelloops gitaargeweld en keyboards.
Naast de TC Matic-cover 'Putain, Putain' en albumfavorieten 'I Do', 'United Something', 'I Take Notes', was het toch een nieuw nummer dat er écht uitsprong. 'The Interstate Is Long' werd maar liefst twee keer gespeeld; de koek was op, maar het uitzinnige publiek wilde meer en kreeg meer. Net iets volwassener van toonzetting, opgesierd door een prachttekst en met nog wat meer losbandigheid, toonde Mintzkov Luna in ieder geval in dat ene nummer alvast aan ook na een geslaagd debuut kwaliteit te kunnen leveren. Dan mag zo'n nummer best in de reprise gegooid worden.
Met Guy van Nueten putte Tom Barman een dagje later uit een rijk verleden aan grootheden, maar speelde ook een paar nieuwe nummers van de volgende dEUS-plaat. Die paar liedjes lieten - kaal en zonder band - wel horen dat we met dEUS misschien weer wat meer in de richting van In a Bar under the Sea moeten denken. Leuk, maar daar hoef je niet meer op te wachten. De toekomst is nu. De toekomst heet Mintzkov Luna. Let maar op! Dit is pas het begin; misschien wel voor het laatst op een podium als de Ekko. Neuriënd verliet menigeen de Ekko met een veelbetekende lach om de lippen, want dat was het wel… "zo'n concert": uit het boekje, eentje om in te lijsten.
http://www.kindamuzik.net/live/mintzkov-luna/mintzkov-luna/5417/
Meer Mintzkov Luna op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mintzkov-luna
Deel dit artikel: