Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De setlist van Mission of Burma ligt op het podium. Panic, Red, Disco, Partyy, Hi-Fi en Revol zijn wat woorden die leesbaar zijn. In de zaal lopen de eerste bezoekers van de merchandisetafel naar de bar en weer terug. Op de tafel wat releases uit een ver verleden. Langspelers Vs (1982) en The Obliterati (2006) liggen naast de ep Signals, Calls and Marches (1981). Op de vraag of er nieuw materiaal te verwachten is, wijst een medewerker op een T-shirt.
Mission of Burma werd opgericht in 1979. Vier muzikanten uit Boston wilden hoekige en vooral spijkerharde punkmuziek maken. Na jaren toeren verschijnt het debuutalbum Vs in 1982. De groep wordt door de platenmaatschappij graag als invloedrijk geafficheerd en in een adem genoemd met Gang of Four en Pere Ubu. Moby en R.E.M. hebben nummers van Mission of Birma opgenomen.
De gitaar van frontman Roger Miller is nauwelijks gestemd en klinkt bij de eerste aanslagen allesbehalve zuiver. Miller heeft na de nummers alleen belangspelling voor het grote glas bier op de grond en stemt zijn gitaar niet. Het geluid van de groep ligt in de betrouwbare handen van geluidsveteraan Bob Weston achter de knoppen. De technicus bewerkt de gespeelde nummers door deze langs taperecorders zuiver de zaal in te sturen.
Mission of Burma opent met 'Secrets'. Het nummer wordt uitgebouwd naar een punkanthem van ruim vijf minuten. Op het podium raggen de drie muzikanten, in de zaal schuifelen de bezoekers naar voren en regelt Weston de sound. Mission of Burma speelt luid. 'Nu Disco', 'This Is Hi-Fi', '1,2,3, Partyy' en 'Panic Is No Option, een nieuwer nummer uit 2014, spatten uit de luidsprekers. Duidelijk is dat oordopjes bij de merchandisetafel uitverkocht zouden zijn geraakt. Bij 'That's When I Reach for My Revolver', een nummer dat door Moby de hitlijsten in werd gespeeld, ontstaat een kleine moshpit voor het podium. De vingers gaan even uit de oren en er wordt gedanst.
Bij de toegiften is het drumstel het enige instrument dat nog enigszins zuiver klinkt. Miller en bassist Clint Conley gespen de gitaren om, nemen een slok bier en de groep speelt twee toegiften. En dan is het mooi geweest. De muzikanten lopen van het podium af. Miller gaat handtekeningen zetten op de meegebrachte releases en Conley en drummer Peter Prescott komen terug op de planken. Ze ruimen de instrumenten op, maken een praatje met kennissen en pakken een biertje aan.
Mission of Burma stond zevenendertig jaren geleden voor het eerst op het podium. In 2016 haalt de groep bij een optreden het niveau van een matige repetitie in het oefenkot. De energie van de muzikanten, het vakmanschap van Bob Weston en de glimlach op de gezichten van de bezoekers maken de avond desondanks de moeite waard.
Foto van Geoff Dude uit juni 2015 (CC BY-NC-ND 2.0)
http://www.kindamuzik.net/live/mission-of-burma/mission-of-burma/26673/
Meer Mission of Burma op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mission-of-burma
Deel dit artikel: