Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Twee handen om de microfoon geklemd, alsof dat ding het enige is dat voorkomt dat hij in een oneindig zwart gat verdwijnt. Blik heel ver weg. De aderen in de nek en op het kale hoofd zwellen angstig op. Rug- en armspieren lijken volkomen verkrampt. Tijdens ‘Shawnette’ wordt elke onduidelijkheid weggenomen: Nick Oliveri is niet gekomen om de cokesnuivende pias uit te hangen en zelfs niet voor een moshfeestje. Dit Mondo Generator concert is schreeuwtherapie voor iemand die wordt verscheurd door innerlijke demonen, iemand die niet meer uit zijn bad trip vandaan komt.
De rest van de band heeft zijn kleding daar op aangepast: Molly Maguire, Dave Catching en Brant Björk zien er uit als horrorclowns. Ook Oliveri zelf houdt zijn kleren aan; een gescheurde jurk en netkousen waar Karen O (Yeah Yeah Yeahs) een moord voor zou doen.
Oliveri schreeuwt zichzelf zo schor dat de melodieuze nummers daardoor enigszins in het water vallen. Er lijkt ook een monitorprobleem te zijn; Oliveri stopt een aantal keer zijn vinger in zijn oor, alsof hij zichzelf niet goed kan horen. Maar dat is allemaal bijzaak als je het reguliere gedeelte van je concert afsluit met zo’n allesvernietigende lang uitgesponnen en ongemeen intense versie van ‘Simple Exploding Man’, die eindigt als Catching de snaren van zijn gitaar kapot trekt.
Oliveri is dan al een tijdje van het podium verdwenen om iets gemakkelijkers aan te trekken en zich op te laden voor de uitgebreide toegift, met een – de heer Oliveri lijkt maar een modus operandi lijkt te hebben – intense versie van Roky Ericksons ‘Bloody Hammer’ als hoogtepunt. Tegen die tijd is inderdaad iedereen wel platgehamerd.
http://www.kindamuzik.net/live/mondo-generator/mondo-generator/4869/
Meer Mondo Generator op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mondo-generator
Deel dit artikel: