Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De kleine zaal van de Effenaar staat vol en dat is een bewijs dat post-rock nog steeds populair is in Nederland. Vele bands hebben zich dan ook op deze stijl gestort en dat zorgt niet altijd voor kwaliteit. Voor het Haarlems El Camino, dat overigens al sinds 1993 bestaat, gaat dit in elk geval niet op.
Hoewel elementen van oude Mogwai en experimentele Sonic Youth zeker hoorbaar zijn in het geluid bewijst de band met een eigen geluid het publiek wel degelijk bij de les te houden. Dat doet het vijftal door niet te lang in een sferische opbouw te blijven hangen en tijdens de noiseuitbarsting te overrompelen met oorverdovend gitaarwerk en stuwende drums.
De melancholische sfeer wordt daarna wreed verstoord door de laptopspecialist Clark [tweede foto]. Hoewel het experimentele elektronische geluid dieper gaat dan de stuiterbeats in eerste instantie doen vermoeden, is het duidelijk dat Clark vanavond de vreemde eend in de bijt is. Een enkeling in de zaal heeft daar maling aan en die gaat uit zijn dak op de mix van ritmische beats en plots opduikende melodietjes.
De vier Japanners van Mono [eerste foto] trekken de avond weer in het gareel. En hoe! Japanners staan te boek om westerse uitvindingen te kopiëren en dat concept te verbeteren. Voor Mono geldt hetzelfde, want hun uitvoering van het genre post-rock is zeker niet nieuw. Wel erg goed en overtuigend. Het sterkste punt van de drie heren en één dame is dat ze songs maken, waarin de tegenstelling tussen de tere gitaaraanslagen en oorverdovende herrie maximaal is.
Tergend langzaam en eindeloos herhalend wordt er opgebouwd tot dat weerzinwekkende gitaarnoise de tere oortjes verpulvert. Vervolgens wordt er weer teruggegrepen naar die tere gitaaraanslagen en voorzichtig worden de drums gemasseerd. Die formule is uiteraard ook terug te horen op het droevige You Are There waarvan het vijftien minuten durende ‘Yearning’ vanavond de klapper is.
Dat de ingetogen Japanners opereren binnen een klein afgebakend kader is een feit, maar het recept werkt wel. De melancholische en droevige instrumentale verhalen houden de kleine zaal van de Effenaar een dik uur lang in een worstelgreep en daar is geen enkel woord voor nodig geweest.
http://www.kindamuzik.net/live/mono/mono-clark-el-camino/14605/
Meer Mono op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mono
Deel dit artikel: