Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er staan vanavond wat versterkers op het podium in de bovenzaal van Paradiso, maar het is duidelijk dat de show zich daar in elk geval niet zal afspelen. De beruchte Israëlische garagerockband Monotonix begint traditiegetrouw gelijkvloers met het publiek en laat nog even in het midden waar de avond eindigt. Om kwart over tien trapt de band af en wordt het eerste glas bier over het publiek heen gegooid. Het optreden is begonnen.
Zanger Ami Shalev draagt een glimmende, rode boxer, tot aan zijn knieën opgetrokken witte voetbalsokken en afgetrapte, witte All Stars. Drummer Haggai Fershtman en gitarist Yonatan Gat hebben zich in een soortgelijk tenue gehesen, alleen draagt de laatste ook nog een stijlvolle witte blouse. En alle drie hebben ze natuurlijk nog steeds die lange, krullende haren. Shalev rent vanaf het begin met gekromde rug en opengesperde ogen zigzaggend en zingend door de zaal. Een soort losgeslagen wetenschapper op zoek naar zijn volgende slachtoffer: iemand uit het publiek, een tafeltje op de gang, alle mogelijke verhogingen die beklommen kunnen worden en de microfoon. De laatste belandt in zijn bilspleet, en dat is nog maar minuut zes van de zestig minuten durende show.
De energie van een Monotonixoptreden is gigantisch. Het drumstel wordt verschillende keren verplaatst en het publiek verhuist dan mee en gaat in een kring om de band heen staan. Het is het huiskamerconcert van de band die je nooit en te nimmer in je huiskamer zult uitnodigen. Maar Monotonix is meer dan alleen rennen, schreeuwen, snuiten en spugen. Door de wildernis heen klinkt het constante geluid van dwingende drums en overstuurde gitaarriffs. Deze band speelt niet alleen met heel veel gevoel, hij heeft ook alles onder controle.
Naast chaos hangt er ook iets van blijdschap in de lucht. Natuurlijk, Shalev spuugt en springt, maar wel met de bedoeling het publiek een beetje uit zijn comfort zone te krijgen. Bovendien neemt hij zichzelf daarbij geen seconde serieus. Dit is niet gek doen om het gek doen, dit is de gekte en de absurditeit doorprikken, zodat je daar komt waar Monotonix je wil hebben. Je bent even door elkaar geschud en je realiseert je nu dat dit helemaal niet erg is.
Muzikaal gezien biedt Monotonix misschien weinig verrassingen, maar dit is wel een van de meest opzwepende shows die er zijn. Hiermee vergeleken lijken veel liveoptredens bijna overbodig. Probeer deze band te zien nu het nog kan, want dit wordt de laatste tour.
http://www.kindamuzik.net/live/monotonix/monotonix/21268/
Meer Monotonix op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/monotonix
Deel dit artikel: