Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het internet maakt muziek tegenwoordig overal en voor iedereen toegankelijk. Het is best voor te stellen dat postpunkband Motorama thuis in miljoenenstad Rostov aan de Don, een concrete jungle in het zuiden van Rusland, luistert naar de doemerige Factorybands van weleer. Of naar The Cure. Maar ook naar hedendaagse bands als British Sea Power of Beach Fossils.
Russische bands die westerse indierock maken dien je, bijna vijfentwintig jaar na de val van De Muur, nog steeds met een vergrootglas te zoeken, zowel op westerse podia als op plaat. Toch timmert Motorama in Europa en Zuid-Amerika steeds meer aan de weg, niet in het minst door twee uitstekende platen: Alps en Calendar. Het brengt ze naar het fraai verbouwde Hedon te Zwolle.
Zanger-gitarist en lange slungel Vladislav Parshin oogt als een kruising tussen Joey Ramone en een gesjeesde scheikundestudent. Hij beweegt ietwat onhandig over het kleine podium, waarbij zijn ziekenfondsbril haast van zijn neus valt wanneer de muziek om nog meer dramatiek vraagt. De rest van de band, toetsenist Alexander Norets voorop, staart voornamelijk naar de schoenen. Het versterkt de stuurse Oostblokuitstraling van het vijftal.
Het past uitstekend bij de met zwarte romantiek doordrenkte teksten van Parshin, die hij met diepbruin eikenhouten stem en vol drama declameert. In vergelijking met het plaatwerk winnen zijn vocalen aan donkere zeggingskracht, waarmee hij andere notoire zwartkijkers als Stuart Staples (Tindersticks) of Nick Cave benadert. De muzikale begeleiding is uiteraard stemming, met bas-, drum-, gitaar- en keyboardklanken die leunen op een stevige newwavebasis.
Toch kiest de jonge band – behalve Norets met zijn barokke geluiden – er niet voor om volledig ten onder te gaan aan de eigen weltschmerz. Drummer Roman Belenkiy mept als een metronoom maar toch losjes, leadgitarist Maxim Polivanov laat twinkelende surf- en beeldende twanggeluiden net zo belangrijk zijn als doemtonen. Het geeft de prima songs iets dromerigs of zelfs naïefs mee, wat de muziek weids en onderscheidend maakt.
Zo zakken ze niet door de eigen topzware hoeven, wat de dansbare nummers geschikt maakt voor een groter publiek. Op een klein podium in een kleine zaal klinkt het, bijna noodgedwongen door deze beperkingen, ietwat ingehouden. Wanneer die beperkingen worden opgeheven op grotere podia, krijgt Motorama meer lucht en dus zeggingskracht. Wie weet gaat dit nog eens gebeuren. Aan het muzikale talent van deze sympathieke Russen zal het in ieder geval niet liggen.
http://www.kindamuzik.net/live/motorama/motorama/24761/
Meer Motorama op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/motorama
Deel dit artikel: