Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Geef toe, wie naar een concert gaat tegenwoordig weet in negen van de tien gevallen wat te verwachten. De plaat ligt thuis en is tig keer beluisterd en nu is het zaak om de act in levenden lijve te zien en horen. Intrigerend genoeg is het zo dat die muziek in het beste geval een paar jaar oud is en nog vaker zelfs ouder. Daarmee is het maar de vraag wat die composities zeggen over de actuele tijd. In het kader van de gecomponeerde muziek is dat nog veel meer aan de orde; vooral waar vele zalen voor klassieke en moderne gecomponeerde muziek na Stockhausen, Varèse of Xenakis doof lijken te zijn.
Muziek is meer dan georganiseerd geluid in een ruimte. Dat station is allang en breed gepasseerd en eventueel met de grond gelijk gemaakt zelfs. Plan B maakt er werk van muziek te brengen als een totaalconcept, dus: inclusief licht, kleur, voorwerpen, woorden en bewegingen. Na twee eerdere programma's presenteren zij nu Muziek als Theater.
Luisteren naar het omslaan van pagina's in een partituur, het schrijven op een schoolbord en het manipuleren van chopsticks of hink-stap-springen; dat kan niet alleen muziek zijn, maar is per se muzikaal. John Cage hoorde in het rumoer van de stad dat binnenviel door het raam in zijn New Yorkse loft de prachtigste symfonieën. Wat uitvoerende muzikanten Bart de Vrees en Marieke Franssen doen, verhaalt over een sonisch nu. Hier hoor je geluid van het heden ten dage, onverwacht en onvermoed; onbekend bovendien, want nog niet vastgelegd op album. Tegelijk is het een klank die nergens anders kan zijn dan in het hier en hetzelfde nu. Geluid dat net als de beste hedendaagse kunst gemaakt wordt waar je bij bent.
Richard Serra zegt in een prachtige documentaire dat mensen na de jaren zestig of zo zijn opgehouden met kunstenaars te genieten. Dát is waar het om gaat. Dat Serra wellicht pas over tig jaar op ware waarde geschat zal worden, zoals Picasso nu; dat doet niet af aan 's mans scheppingsdrang. Hij maakt op dit moment en staat daarin ook, met zijn werk. Idem dito geldt dit voor de composities die in het kader van Muziek als Theater gespeeld worden. Geen herkenning, geen houvast of referentiepunt, maar gemaakt voor het hier. En voor het nu.
Florencia Sgandura's 'crónica, crónica' voor fluit en schoolbord, mét een veelheid aan acteerwerk bovendien, wijst de weg. Plan B maakt een voorstelling die verrast en verbaast. Een theatraal geheel dat bestaat in het onder een tafel eten van appel en banaan, maar net zo goed uit virtuoos (bas)dwarsfluitspel en percussie op speelgoedtrommels of glazen platen. Steeds weer worden de mogelijkheden van instrumenten en meer verkend. Zo kun je ook de NRC voorlezen door een fluit. Ook dat is muziek. En theater.
Ghettoblasters hebben hun rol, spelers zitten met de rug naar het publiek. Bellenblazen in een vissenkom of een eigentijdse variant op Ligeti's compositie voor honderd metronomen door een stuk te tonen voor tig ventilatoren; wie zegt dat het niet muzikaal is? Meer dan een uur lang houdt Muziek als Theater de toehoorder geboeid en tegelijkertijd hoor je het geluid van niets anders dan dit moment. Wie het nu verklankt wil horen, tekent present, want dit is musiceren in en over het vandaag in optima forma; sonisch avontuur voor vandaag de dag.
Foto's Guus Rijven
http://www.kindamuzik.net/live/muziek-als-theater/muziek-als-theater/22795/
Meer Muziek als Theater op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/muziek-als-theater
Deel dit artikel: