Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Moeilijk om iets te schrijven over een optreden dat vantevoren al als 'legendarisch' werd aangekondigd. In mijn hoofd dan, want ik keek al weken weken reikhalzend uit naar het eenmalige rëunieconcert van Naked City. Naked City, de band van John Zorn die tussen 1988 en 1993 vijf platen uitbrachten die onmogelijk te mengen genres als freejazz, filmmuziek, cocktailjazz, grindcore, thrash metal, klassiek en country in de blender gooide. Destijds nauwelijks op de hoogte van Zorn's bestaan heb ik het toen helemaal gemist. Album-technisch heb ik laatste jaren wel een inhaalslag gemaakt, maar live had ik Zorn nog nooit gezien. Dit kon niet tegenvallen, dit mocht niet tegenvallen; hij had toch niets zijn onfeilbare reputatie?
Die heeft hij inderdaad niet. John Zorn, Joey Baron, Wayne Horvitz, Fred Frith en Bill Frisell, vijf vijftigers met kale of grijze hoofden, waren geweldig in vorm. Het is absurd om te zien hoe makkelijk het verschrikkelijk ingewikkelde en onnoemelijk afwisselende materiaal werd gespeeld. Zorn, overduidelijk de grote regisseur, gaf constant aanwijzingen, hield de muzikanten bij de les als ze zich te ver in het territorium van de improvisatie terecht dreigden te komen, en blies de meest atonale tonen op zijn saxofoon. Het materiaal, dat constant laveerde tussen langere, meer filmische stukken waar jazz in alle soorten en maten voorbijkwam, en korte, idioot geconstrueerde grindcore uitbarstingen, werd fenomenaal gespeeld, alsof de band al geruime tijd weer aan het touren was in plaats van de twee repetities van vier uur die net de dag ervoor en deze dag hadden gehad. Zelfs een nummer als 'Speedfreaks' waar in 45 seconden 30 stijlen aan bod komen werd perfect gespeeld. Drummer Joey Baron heeft een hele concert zo'n grote lach op zijn gezicht gehad dat deze zelfs te zien was op het tweede balkon in het grote Carré. Als zanger was niet Boredoms' Yamatsuka Eye meegekomen, maar Mike Patton, u allen welbekend. Patton is een persoonlijke vriend van Zorn, en al net zo'n freak als het gaat om absurde muziek. Daarbij is hij gezegend met de meest flexibele stembanden in onze westerse wereld. Zijn geschreeuw en gekreun, allemaal gedirigeerd door Zorn, tijdens de grindcore stukken pasten perfect in de muziek en deden Yamatsuka Eye verbeleken.
Carré, gevuld met een publiek in de leeftijd tussen 18 en 70, werd overrompeld en genoot met volle teugen. Naked City moest dan ook nog een keer terugkomen voor een flinke toegift. Geheel terecht. Legendarisch, inderdaad.
http://www.kindamuzik.net/live/naked-city/naked-city/3418/
Meer Naked City op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/naked-city
Deel dit artikel: