Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Slank postuur in een zwarte pantalon en een fonkelend wit overhemd. Onberispelijke suède schoenen eronder. Nick Lowe is een goed geconserveerde, 58-jarige songschrijver. Zijn carrière is er één van vele levens. De Engelsman herinnert zich dat hij in 1969 al in Paradiso speelde. “Wat zou de jongen van toen gedacht hebben van de man die ik nu ben,” vroeg Lowe zich hardop af.
Om de jongeman van toen niet tegen zich in het harnas te jagen, sluit Lowe zijn set af met een indringende versie van ‘(What’s so Funny about) Peace, Love and Understanding’. Er zitten genoeg mannen van Lowes leeftijd in de zaal die dit machtig geweldig vinden. Eentje kukelt van bewondering bijna voorover van de bovenste ring af.
Het is sowieso een gemakkelijke middag voor Lowe. De zaal hangt aan zijn lippen. Of hij nu zijn pubrock-verleden tot leven roept met tamelijk obligate nummertjes als ‘I Knew the Bride When She Used to Rock-'n'-Roll’ en ‘Cruel to be Kind’ of dat hij zich als akoestische soulman presenteert in het befaamde, door Johnny Cash naar de eeuwigheid gezongen ‘The Beast in Me’.
Die laatste rol zit Lowe als een maatpak. Hij is de Charlie Rich van onze tijd en geilt een zaal op met zijn honingwarme stemgeluid. “Amsterdam is zo sexy", mompelt de grijze bard aan het begin van zijn optreden. Waarna liedjes volgen die de dames zowel moeten verleiden als wraken voor het vele negeren dat ze mannen - en Lowe in het bijzonder - aandoen.
Nick Lowe alleen horen spelen met een akoestische gitaar is vanzelfsprekend een andere luistertrip dan de man op plaat aanhoren, waar hij tegenwoordig ronddobbert in een warm geluidsbad dat hem het Engelse equivalent van Dan Penn doet lijken. De jonge Lowe is het inmiddels te plechtig geworden, hij staat allang buiten op het Leidsplein waar het avontuur lonkt.
http://www.kindamuzik.net/live/nick-lowe/nick-lowe/16148/
Meer Nick Lowe op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nick-lowe
Deel dit artikel: