Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een internationaal gezelschap strijkt neer voor de zondagse metalmatinee in Baroeg. Het Servische The Stone mag daarbij openen voor culthelden Vulcano en Nifelheim. De band speelt black metal volgens origineel Noors recept en doet dat goed, zij het enigszins statisch. De bassist is daarbij wel een beetje de droogkloot van het stel; hij heeft als enige geen corpsepaint op. De zanger compenseert dit door in plaats van de gebruikelijke spijkerbanden extra veel kvlt, metalen kettingen, om zijn armen te wikkelen.
Vulcano geldt als de eerste extrememetalband uit Brazilië. De groep werd opgericht in 1981 en dat is te zien aan de grijze haren van Zhema Rodero, het enige originele bandlid, en drummer Arthur von Barbarian. Laatstgenoemde heeft ook nog een indrukwekkende baard, waardoor hij er uitziet als een Bijbelse profeet. Zijn conditie is nog uitstekend, hij raust over zijn drumset op een manier die menig jongere collega zonder lange pauzes tussen de nummers niet zou volhouden. Zanger Luiz Carlos voert de troepen fel aan, maar de sterspeler in het gezelschap is toch bassist Carlos Diaz. Terwijl Rodero de basale riffs speelt, zorgt Diaz voor de melodieuze en ritmische franje. Niet te veel, want Vulcano heeft die rauwe jongehondenenergie uit het begin van de jaren tachtig - toen thrash metal eigenlijk eerder een vorm van punk was - bijzonder goed weten vast te houden.
Het televisieprogramma Man Bijt Hond specialiseert zich in het opsporen van vreemde snuiters in de diepe binnenlanden. Opvallend vaak zijn die excentriekelingen broers. Opvallend vaak ook hebben ze een hobby waarin ze heel fanatiek zijn. Jammer genoeg voor de redactie is het programmaconcept gebonden aan Nederland, want de Zweedse tweeling Erik 'Tyrant' en Per 'Hellbutcher' Gustavsson zou materiaal opleveren voor flink wat afleveringen. De Zweedse televisie heeft ook een documentaire over de "Bröderna Hårdrock" gemaakt. Niet alleen zijn de twee superfans - ze staan fanatiek mee te headbangen en te schreeuwen bij The Stone en Vulcano - ze hebben ook hun eigen band, Nifelheim [zie foto], waarmee ze de ware heavymetalgeest levend houden.
Voordat het optreden kan aanvangen, wordt het podium in het kader van de echte metalvibe opgetuigd met een hele kringloopwinkel aan rekwisieten: schedels, kettingen, een doodskist voor een kind en als pièce de résistance een uit metal gesneden bandlogo op een houten standaard. De huisvlijt wordt voorgezet in de outfits: leer en spandex, ruim bezaaid met spijkers en noppen in alle maten en soorten, uiteraard ook in het kruis van de broeken. Dit combineert perfect met de antikapsel-skullets en jarentachtigsnorren van de Gustavssons.
Maak echter niet de fout te denken dat Nifelheim een gimmick is. Vanaf het podium in de Baroeg komt een explosie van rauwe, ongepolijste thrash metal de zaal in. Daarbij gaat het er zo heftig aan toe, dat af en toe een schedel van zijn plaats rolt. Nifelheim is wel duidelijk meer metal en minder punk dan Vulcano, met onmiskenbare blackmetal- en Iron Maideninvloeden, die zich vooral uiten in flitsender gitaarwerk. Het publiek is naar de maatstaven van de Gustavssons nooit fanatiek genoeg, maar daar weten ze wel raad mee: ze geven zelf alles en moedigen de zaal continu aan dat ook te doen. Aan het einde van het even korte als explosieve optreden hebben ze hun zin, want de bandnaam wordt luidkeels gescandeerd. Daarmee is het evangelie van het ware metallevensgevoel toch weer op een groep mensen overgebracht.
http://www.kindamuzik.net/live/nifelheim/nifelheim-vulcano-the-stone/23999/
Meer Nifelheim op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nifelheim
Deel dit artikel: