Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Amsterdam was de afgelopen weken vaak het toneel van van Engelse hypejes. Was Artic Monkeys de eerste die vorige week het slot van de stadspoort forceerden, tijdens London Calling melden zich onder andere Amusement Parks On Fire en Test Icicles bij de ingang. Aan de andere kant van het weekend was het dan de beurt aan Nine Black Alps. Misschien niet het podiumdebuut in de hoofdstad, maar wel de eerste avond die het jonge viertal zelf moesten trekken.
Voorprogramma Miss Antarctica heeft niets met de hype te maken. Miss Antarctica is namelijk te lief om een hype te zijn. Het is als een lief meisje in een te fleurig t-shirt. Zo’n meisje waar niets op aan te merken is. Begrijp me niet verkeerd: ik hou ook van lieve meisjes. Maar om de relatie spannend te houden moet het soms even knallen of moet er ondeugend gedaan worden. Miss Antarctica is niet stout genoeg om de relatie staande te houden. Wij gaan dan ook uit elkaar met de woorden “we bellen” en “we blijven vrienden”.
Nee. Dan de relatie met Nine Black Alps [foto]. Daar zit energie in. Die is lekker rafelig en vurig. Nine Black Alps probeert dan ook niet zoals de andere 'Engelse Nieuwe' het wiel opnieuw uit te vinden, of de jaren tachtig te herkauwen, maar citeert vrolijk de gitaarmuziek uit het midden van de jaren negentig. Dat komt de relatie wel ten goede. Alsof je eindelijk in bed ligt met die onbereikbare jeugdliefde én ook nog eens je de zenuwen de baas bent. Tel daarbij op dat het visueel ook allemaal dik in orde is en de relatie heeft een solide basis. Hopelijk blijven de houthakkersbloezen wel achterwege.
http://www.kindamuzik.net/live/nine-black-alps/nine-black-alps-miss-antarctica/11150/
Meer Nine Black Alps op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nine-black-alps
Deel dit artikel: