Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Rita Verdonk is een racist." Amper is de zondag begonnen of daar dient zich reeds de eerste boude bewering van de dag aan, uitgesproken met een Twentse tongval. Het is even voor achten, de wekkerradio staat afgestemd op Radio 1, dus dit moet De Andere Wereld zijn. En die stem? Die is vast en zeker van André Manuel, de vaste columnist van het IKON-radioprogramma en inwoner van Diepenheim, Overijssel. Omdat het nog vroeg is, dringt de rest van het gesprokene nauwelijks door, maar dat Manuels deelname aan de NL Impressionisten-tournee langs een zevental vaderlandse podia niet is ingegegeven door Blut und Boden-sentimenten moge duidelijk zijn getuige zijn ferme uitspraak over 's lands meest controversiële politica.
Waarom ook zou je dit initiatief van Excelsior-platenbaas Ferry Roseboom en Negroes-drummer én voormalig Noorderslag-festivalbobo Jan Pier Brands in de nationalistische hoek drukken? Aangespoord door de nog steeds niet aflatende belangstelling rond het fenomeen Spinvis lijkt het hier eerder te gaan om het afschudden van een dikwijls collectief gevoeld minderwaardigheidscomplex. "The Dutch have a tendency to embrace every other music but their own", schreef de gezaghebbende Rough Guide to World Music nog niet eens zo lang geleden en sloeg daarmee de spijker behoorlijk op zijn kop.
Wat de reden ook moge zijn, de belangstelling voor het eigen muzikale erfgoed houdt in Nederland niet over. Natuurlijk zijn er de massaal bezochte festijnen met piratenmuziek; was de dood van André Hazes een Nationale Gebeurtenis en genieten bands als Bløf en De Dijk terecht veel succes, maar gaat het hier wel om typisch Nederlandse muziek? Om nog even door te gaan: qua vernieuwend taalgebruik is de Nederhopscene beslist goed bezig, maar hun beats klinken dikwijls zo universeel dat de hier geproduceerde tracks nauwelijks een kans maken in landen waar men het Nederlands niet machtig is. Vreemd? Nee, want zoals W.F. Hermans al zei, hoe regionaler, hoe universeler.
Vandaar misschien dat Meindert Talma & The Negroes [foto boven] zich nog steeds van het Fries bedienen, hoewel tijdens hun set ook andere talen te horen zijn. Het Nederlands bijvoorbeeld in 'Een smerig karwei', een onvervalst moordlied dat verhaalt over de dochter van de slager die te veel weet en daarom om zeep dient te worden geholpen. Hoe, dat valt te zien op lichtbeelden die het optreden een extra dimensie geven. Talma's muzikale staalkaart bestaat uit verschillende stijlen, waaronder breed uitwaaierende psychedelica en hoekige pop met tegendraadse stucturen die misschien wel dankzij de energiek bassende blikvangster Janke Brands (de Tina Weymouth van Drachtstercompagnie?) enigszins neigt naar Talking Heads. Het voert te ver om Talma met een intrigerende, vreemde snoeshaan (lees: genie) als David Byrne te vergelijken, maar duidelijk is wel dat zijn muziek en band gegroeid zijn en, nog belangrijker, dat de boomlange Groningse Fries het niet meer alleen moet hebben van liedjes en teksten met een hoge lulligheidsfactor.
Van dat laatste heeft De Kift [foto links] nooit last gehad. Het collectief uit de Zaanstreek wortelt immers diep in de punk en de fanfaremuziek. Hun optreden is dan ook meer expressionistisch dan impressionistisch van aard. Schetterend koper, theatrale voordrachten en kakelbonte jasjes behoren tot de ingrediënten van een wervelend optreden. Overtuigend laten de Zaankanters zien waarom ze tegenwoordig een reputatie als operagezelschap hebben hoog te houden. In Frankrijk zijn ze op sleeptouw genomen door Les Têtes Raides, een band die met een enigszins vergelijkbare aanpak - het vermengen van volkse muziekgenres met de energie van de punk - is uitgegroeid tot één van Frankrijks topgroepen en tot de belangrijkste vertegenwoordiger van de neo-realistische stroming in de Franse pop. Misschien omdat Talma en zijn Negroes er al eentje hebben gedaan, misschien omdat Nynke Laverman er vanavond niet bij is; 'Het Moordlied', dat De Kift met de Friese zangeres voor de soundtrack van het moordmysterie Het Zwijgen opnam, blijft helaas ongespeeld.
Ook voormalig Fratsen- en Krang-voorman André Manuel [foto rechts] laat veel eerder opgenomen werk voor wat het is, want op het podium staat zijn nieuwe, nog naamloze band met daarin BJ Baartmans op gitaar. Ondanks haar korte bestaan maakt de band een behoorlijk hechte indruk, waarbij vooral Baartmans met Cooderiaans slidegitaarspel excelleert. Toch is het Manuel die met zijn dikwijls in een onverstaanbaar Twents dialect gezongen teksten het meest tot het gemoed spreekt. De veelgemaakte vergelijking met Tom Waits dringt zich ook hier weer op, al doet die de geweldenaar uit Diepenheim tekort. Als schrijver mag hij dan met zijn dikwijls onbegrijpelijke hersenspinsels de lezer regelmatig vertwijfeld naar het hoofd doen grijpen, als (rock)muzikant bewijst deze NL Impressionist pur sang dat woorden ook betekenis kunnen ontlenen aan hun klank. Voor wie het horen wil, autochtoon of allochtoon.
http://www.kindamuzik.net/live/nl-impressionisten/nl-impressionisten/12475/
Meer NL Impressionisten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nl-impressionisten
Deel dit artikel: