Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het was in 2004 dat Productiehuis Oost Nederland enkele artiesten benadert om de grenzen tussen americana en Arabische muziek te verkennen. Daarvoor werden Ad ‘The Watchman’ van Meurs, Haytham Safia (Arabische luit) en contrabassist Anne-Maarten van Heuvelen bereid gevonden.
De samenwerking zou aanvankelijk eenmalig zijn, maar verliep zo goed dat besloten werd een cd uit te brengen: Farewell Shalabiye. Een succesvolle tournee door Nederland en Frankrijk volgt.
Anno 2007 is er veel veranderd. Ging het in eerste instantie om drie individuen die voor het eerst met elkaar kennismaakten, inmiddels staat er een goed geoliede band op het podium. Zo maakt de voor de liveoptredens gerekruteerde Soedanese percussionist Osama Mileegi inmiddels volwaardig deel uit van de band. Vanavond presenteert NO Blues de tweede en naar verluidt laatste cd Ya Dunya.
Muzikaal lijkt er ook een en ander veranderd; NO Blues richt zijn pijlen vanavond vooral op de meer americana gerichte kant van het project. Arabische zang is slechts in enkele nummers te horen, het merendeel betreft americanasongs, waarbij Van Meurs de zang voor zijn rekening neemt.
De Arabische invloeden beperken zich tot de Arabische luit van Safia en de Afrikaanse percussie van Milaagi. In een ideale wereld zouden americana en Arabische muziek elkaar in het midden van de Atlantische Oceaan moeten ontmoeten, vanavond lijkt het meeting point zich ergens tussen Nashville, New Orleans en Texas te bevinden.
Ook de keuze voor een cover van Woody Guthrie en Blind Willie Johnsons ‘Nobody’s Fault but Mine’ lijkt te benadrukken dat het vanavond meer americana dan Arabicana betreft. Bij die laatste verwijst Van Meurs naar Blind Willie Johnson en noemt hem ‘het type dat bij het zinken van de Titanic stond te juichen, omdat was gezegd dat zelfs God het schip niet tot zinken kon brengen.’ Het is de enige subtiele verwijzing naar de politieke en religieuze ondertoon die met het NO Bluesproject gepaard gaat.
In de meeste songs wisselen de Arabische muziek en americana elkaar af, maar in enkele songs zoals ‘Farewell Shalabiye,’ de titeltrack van de nieuwe cd Ya Dunya en nieuwe single ‘Cadillac’ krijgt de samenwerking pas een echte meerwaarde.
Dan levert het bij vlagen prachtig mooie momenten op; als Safia en tweede zangeres Ankie Keultjes een duet aangaan, lijken ‘oost’ en ‘west’ elkaar inderdaad te ontmoeten en wie zal er niet een glimlach krijgen als er slide gitaar wordt gespeeld op een Arabische luit? Het zijn die momenten die weemoedig stemmen. Zou na twee cd’s de rek er écht uit zijn?
Foto's uit het KindaMuzik archief; door Robby van Vilsteren.
http://www.kindamuzik.net/live/no-blues/no-blues/14997/
Meer NO Blues op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/no-blues
Deel dit artikel: