Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nadat The Beatles besloten nooit meer live op te treden was de hoop op een concert waarin zij hun liedjes vertolkten vervlogen. Na de dood van Lennon werd meermaals herhaald dat de overgebleven Beatles nooit samen zouden spelen. Toen was er ineens de aankondiging dat Paul McCartney een ruim aanbod van Beatles nummers ten gehore zou brengen tijdens zijn nieuwe ‘Back In The World’ tournee. Zo wordt een onmogelijke wens toch nog half vervuld. De nog immers guitig ogende Beatle hield zich aan zijn woord en bracht de vijfentwintigduizend mensen in het Arnhemse Gelredome ongeveer in extase. Niet eerder werden zoveel liedjes van de Beatles live gespeeld, sterker nog, liedjes als ‘Getting Better’ en ‘She's Leaving Home’ werden niet eerder live uitgevoerd!
Voordat het concert van start kon gaan moest een groot gedeelte van het publiek en McCartney zelf nog even geduld uitoefenen omdat door files nog niet al de verwachte toeschouwers in het Arnhemse voetbalstadion waren aangekomen. Toen het Gelredome eindelijk langzaam vol druppelde kreeg de zaal eerst nog twintig minuten een circusachtige opvoering als voorprogramma te verwerken. Het moment dat de clowns, markiezen en prima donna’s op het podium in verwarring door elkaar heen renden vormde de aankondiging van de opkomst van de songsmith.
Met de tekst “You say yes/I say no/You say stop/I say go go go” opende McCartney een show van ongeveer tweeëneenhalf uur dat voornamelijk in het teken stond van door hem zelf geschreven Beatle-klassiekers. In een hoog tempo werden de nummers via verschillende sets gebracht waarbij McCartney de toonhoogten van alle liedjes moeiteloos leek te halen. Na een versterkte openingsset (o.a. ‘Hello Goodbye’, ‘Getting Better’, ‘All My Loving’) volgde een akoestisch gitaar-intermezzo van McCartney alleen (o.a. ‘Blackbird’, ‘We Can Work It Out’) en een ‘unplugged’ sessie (o.a. ‘Eleanor Rigby’, ‘Here, There And Everywhere’) met de complete band. Verder speelde Sir McCartney op een psychedelisch beschilderd orgel later geheel alleen o.a. ‘You Never Give Me Your Money’ / ‘Carry That Weight’ en ‘The Fool On The Hill’. ‘Back In The U.S.S.R.’ rockte zoals op The White Album, het schitterend uitgevoerde ‘She’s Leaving Home’ en het energieke ‘Can’t Buy Me Love’ bracht de zaal compleet in vervoering hoewel bij het vanzelfsprekend uit volle borst meegezongen ‘Hey Jude’ pas echt iedereen in de muziek leek op te gaan. Het werd daarmee des te opvallender hoe de liedjes uit de Wings-periode en ook uit later solowerk – die tussen de Beatles-nummers door gespeeld werden – compleet in het niets vallen bij de nummers geschreven door diezelfde songwriter in de befaamde jaren ’60 van de vorige eeuw. Alhoewel de gespeelde post-Beatles-nummers telkens wel een voldoende halen missen ze het magisch sprankelende van bijvoorbeeld ‘Yesterday’, ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (Reprise)’ of ‘The End’ waar McCartney na twee toegiften de show mee eindigde.
Bij vlagen kwam de show wel ingestudeerd over wanneer McCartney bijvoorbeeld de zoveelste aankondiging in het Nederlands van papier op het podium aflas of de om beurten voorgestelde bandleden plichtsgetrouw even het woord namen en een quasi grappige anekdote vertelden. Een flater sloeg McCartney toch even toen hij niet de Nederlandse vlag maar de driekleur van de Russische federatie met zich meedroeg bij de toegift. Ja, er kan nog wel even geklaagd worden over bijvoorbeeld de onavontuurlijke keuze van Beatles-liedjes of de exorbitant hoge toegangsprijzen maar eigenlijk was het een avond die geen enkele Beatles-fan had willen missen. Een unieke kans om die klassieke popliedjes door een van ’s werelds meest invloedrijke songwriters live ten uitvoer gebracht te zien worden. Een erg mooie avond.
http://www.kindamuzik.net/live/paul-mccartney/paul-mccartney/2973/
Meer Paul McCartney op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/paul-mccartney
Deel dit artikel: