Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De mensen die niet op vakantie zijn werden door Rotown getrakteerd op een gratis concert. Dat zal dan wel niet al te veel zijn, denk je dan. Ene Philip Kane schijnt er te komen. Wie? Nadere bestudering leert echter dat deze 37-jarige Brit al een poos bezig is. In de bands Ennui en Avalanche heeft hij een tijdje geprobeerd, maar tijdens de britpop hausse werd hun licht avant-gardistische muziek niet opgemerkt. Daarbij had men aan één Tindersticks genoeg. Toen ging Kane maar solo en verscheen begin dit jaar zijn tweede plaat Songs For Swinging Lovers. Dit soulvolle rockalbum werd door de media die er aandacht aan gaven lovend ontvangen en ook op het podium blijkt hij een sensatie van jewelste te zijn.
Kane is een geboren performer. In een David Byrne outfit (wit pak) staat hij arrogant te wezen, rookt hij zijn sjekkies, springt hij een eind in de rondte en zingt hij vol passie. Zijn stem is echter waar het om draait en dat is nog een understatement. Je moet eigenlijk zijn Stem schrijven, want deze blanke aan Morrisey herinneringen oproepende relnicht zingt als een zwarte. Namen als Al Green en Roland Gift (Fine Young Cannibals) zijn vergelijkbaar en Kane gebruikt daarbij zanglijnen die van Jeff Buckley hadden kunnen zijn. Zijn band bestaat uit een strakke, effectieve ritmesectie en twee technisch begaafde gitaristen. Ook allen gekleed in een strak pak lijken ze op oud conservatorium studenten die gelukkig wel begrijpen wat je in een donker zaaltje moet doen. De regels van het spel kennen ze, maar gaan zich er vaak genoeg aan te buiten om tot krachtige explosies te komen. Ze stoppen er met hun wahwah pedaaltjes veel funk in die nergens leidt tot egotrippin, want dat laten de geweldige liedjes niet toe. De nummers klinken soulvol, funky, jazzy, maar ook erg pop dankzij de sterke melodieën.
Rotown was niet drukbezocht, maar per nummer kwamen steeds meer mensen naar Kane en consorten luisteren. De eerste helft van het concert bestond uit de uptempo nummers waar de band helemaal los kon gaan. Jammer was dan ook dat het laatste gedeelte alleen de ballads gespeeld werden, waardoor het evenwicht kwijt was en de terrasbezoekers weer aandacht aan hun naaste buur begonnen te geven. Toch mag dat de pret niet drukken, want dit was een van die optredens die je nog lang bij zult blijven. Tenslotte is hier de zomerhit van 2003 ontdekt, te weten 'Me, The Ladyboy And Gloria Estafan'. Hoe cheesy deze Cubaanse ook mag zijn ze begrijpt je pijn, aldus Kane. En zo is het ook met de Londenaar die zijn leven het liefst langs de kantlijn beleeft. Deze keer was het gratis, maar u moet niet gek opkijken als er over 5 jaar wel 30 euro gevraagd wordt voor de entree. En dat is hij zeker waard.
http://www.kindamuzik.net/live/philip-kane/philip-kane/3660/
Meer Philip Kane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/philip-kane
Deel dit artikel: