Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Forest Fire, een hip viertal uit Brooklyn, opent de avond. Op het eerste gehoor brengt de band redelijk gewone, ietwat doorsnee rock-'n-roll. De muziek klinkt proper, zwaar melancholisch en soms zelfs een beetje saai. Maar na een tijdje duiken in de klaagzang prachtige echo's van countryrock en typische Amerikaanse geluiden uit de jaren zestig en zeventig op, waar de band een eigen draai aan geeft en zo op de valreep een interessant einde breit aan de show.
Rocky Votolato uit Seattle speelt graag intieme huiskamerconcerten, maar staat zeker ook zijn mannetje op het podium van Trix. Gewapend met een gitaar, mondharmonica, een heldere warme stem en een handvol oude en gloednieuwe nummers van respectievelijk Makers en True Devotion brengt hij een ode aan de klassieke singersongwriter. Zijn gitaarspel is zuiver, zijn zang klinkt mooi en doorleefd, maar soms is het geheel té mooi en zelfs wat braaf en vlak.
De muziek van Matthew Houck, alias Phosphorescent [foto], is allesbehalve braaf en vlak. Houck verzamelde opnieuw een hele band mannen met baarden, voornamelijk uit Brooklyn, om zich heen en trekt op tour door West-Europa en Noord-Amerika om zijn nieuwe plaat, Here's to Taking it Easy, uitgebreid voor te stellen.
Phosphorescent brengt alternatieve country van het zuiverste soort, maar dankzij de prachtige nummers, Houcks gelaagde stem en de zes muzikanten op het podium, dragen de muziek én het concert een eigen, uniek stempel. De twee gitaren, een stevige ritmesectie, piano, pedal steel en veelvuldige samenzang zorgen er samen voor dat het een erg fel, georkestreerd concert wordt. Een afspiegeling van het volle geluid op de nieuwe plaat.
'Hard to Be Humble (When You're from Alabama)' bijvoorbeeld klinkt erg open, intens en zelfs triomfantelijk. 'Mermaid Parade', over een parade op Coney Island, straalt eerder een Texaanse sfeer uit dan die van een grootstad. Een cover van Leonard Cohens 'Hey That's No Way to Say Goodbye' leidt Houcks interpretaties van enkele nummers van Willie Nelson in, zoals hij ze brengt op To Willie.
Ondanks de benepen omstandigheden op het podium is Phosphorescent op dreef. De samenzang is heerlijk, de pedal steel kleurt alles mooi in, de sfeerschepping is fantastisch en Houcks stem kan alle toonaarden aan. Na al het muzikale geweld is in de bisronde gelukkig toch ook plaats voor twee gevoelige, intieme versies van 'Wolves' en 'I Wish I Was in Heaven Sitting Down'. Fijn concert!
Foto uit het KindaMuzik archief, door Kenn Verstraeten.
http://www.kindamuzik.net/live/phosphorescent/phosphorescent-rocky-votolato-forest-fire/20211/
Meer Phosphorescent op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/phosphorescent
Deel dit artikel: