Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Aankomende herfst verschijnt het nieuwe Pinback-album. Het derde na de prachtige albums This Is Another Pinback CD en Blue Screen Life. Onlangs verscheen er nog een mooie EP. De nummers van vooral de twee CD's werden door de harde kern met luid gejuich ontvangen. Niet vreemd, want Pinbacks beklemmende, zomerse pop paste perfect in de lekker volle Ekko. En in de zaal was het al net zo klam als de warme songs van het duo Rob Crow en Armistead Burwell Smith IV klinken.
Pinback (voortgekomen uit het veel te vroeg overleden Three Mile Pilot) is geen band van grote gebaren en moet het al helemaal niet hebben van hun uitstraling. Vandaar dat de bandleden lekker relaxt op het podium stonden en gezellig met het publiek keuvelden tussen de nummers door. Die nummers zijn stuk voor stuk briljante pareltjes waarin sentiment, weemoed en luchtigheid haast perfect samenkomen. Met in de hoofdrol de vocalen van de hakkerig zingende Crow en Burwell Smith, die met zijn kopstem de meeste refreinen voor zijn rekening neemt. En als hun melodieën om elkaar heen krullen is het helemaal feest. Al tijdens het eerste nummer slaat het spelplezier over op het publiek en wordt het een feest der herkenning. Met in de hoofdrol de subtiele, snerpende baspartijen van Burwell Smith. Zijn fingerpicking is zo losjes en trefzeker dat zelfs de grootste cynicus overstag gaat. Samen met een drummer die zijn kompaan subtiel begeleidde zat de ritmesectie dus geramd. Ook de subtiele geluidseffecten, gitaarpartijen en toetsenlijntjes van de overige bandleden zorgden net voor dat ene fijne lijntje, die ene nuance of simpelweg de finishing touch van de transparante songs. Want er is haast geen band die zo open, zwoel en puntig klinkt als Pinback, ondanks alle luchtigheid toch een vijftal.
De Amerikanen hadden het zichtbaar naar hun zin. Toen een van de toetsenisten in de fout ging bij een intro liet zanger/gitarist Rob Crow iemand uit het publiek het nummer in de microfoon aan hem voorzingen. Enkele nieuwe nummers verraden een wat meer elektronische invulling van het bandgeluid (denk aan Granddaddy) maar vooralsnog weinig nieuws onder de zon. Niet alles wilde spetteren (op driekwart stokte het optreden iets doordat de band een nummer onnodig rekte) maar losjes en spontaan was het allemaal wel. Kortom: eindelijk zomer. Al blijft het gissen naar die bizarre teksten die enkel over zelfverminking, moordenaars en grafschennis lijken te gaan. Humor volgens Pinback. Het zij hen vergeven.
http://www.kindamuzik.net/live/pinback/pinback/6724/
Meer Pinback op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pinback
Deel dit artikel: