Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is de avond van de terugkeer. Zowel rond Suimasen als Polvo bleef het jaren stil. Beide bands brachten dit jaar weer een nieuwe plaat uit. Waarmee ze opnieuw met gemak toetreden tot de Hogere Gitaarschool.
Aan Suimasen de eer om het dissonantenbal te openen. Tijdens de eerste twee, van het nieuwe album Stay afkomstige, songs oogt de band schuchter. Ze lijken zoekende naar het juiste geluid, en de zang van Nick Sanders klinkt op plaat overtuigender.
Tijdens oudje 'Car' gooien de Eindhovenaren de schroom van zich af. Drummer Jacco van Rooij pookt de boel flink op, gitarist Rob van den Brand mengt zich vocaal in de strijd. Wat leidt tot fraaie samenzang.
Het voordeel van het ietwat overstuurde geluid is dat de nummers een stuk grimmiger overkomen dan op plaat. Songs van de laatste plaat hebben hier baat bij. Sprankeling verandert zo in venijn, en kleine gitaarwelvingen worden golven.
Suimasen knijpt de strot van het publiek heel langzaam dicht. Met melancholieke indiepop onder donkere Motorpsycho-wolken, die culmineert in het intense 'Flow', van de gelijknamige plaat. Dat alles in zich heeft wat de band zo goed maakt: dynamiek, spanning en een verloren gevoel.
Polvo [foto] kent eveneens wat opstartproblemen. 'Right the Relation' van dé comebackplaat van 2009 – In Prism – kan een opener van jewelste zijn, met prachtige breaks. De invloedrijke meesters van de mathrock brengen het ietwat spanningsloos. De prachtige gitaarkronkel van het daaropvolgende 'D.D. (S.R.)' gaat jammer genoeg verloren in het totaalgeluid.
Maar ook Polvo krijgt op een gegeven moment de geest in een goedgevuld Tivoli de Helling. Voor een publiek dat bestaat uit jonge fijnproevers, maar ook uit dertigers en veertigers. Die goed bewaard gebleven T-shirts dragen van aanverwante bands als Unsane, Slint of Unwound.
Oppergitaargod Ash Bowie oogt gaandeweg alsof hij steeds meer op weg lijkt naar een andere planeet, wat zijn spel ten goede komt. Hij tovert wonderriffs uit zijn gitaar, bespeelt alleen de gitaarhals in 'Beggars Bowl' en gebruikt elk knopje, hendeltje en effectpedaal. Terwijl hij ondertussen nog tijd heeft voor pittige gitaarduels met Dave Brylanski. Die ze bijvoorbeeld uitvechten in de prachtig opgebouwde, repetitieve slotweefsels van 'Lucia'.
De echte overrompeling, zoals Gang of Four een paar jaar geleden bij hun terugkeer bewerkstelligde, blijft uit. Toch blijft Polvo mijlenver vandaan bij de overbodig- en spanningsloosheid die vaak de kop opsteekt bij reünie-optredens. Want met een compromisloze, stekelige en giftige uitvoering van 'Feather of Forgiveness' maken ze zichzelf nog steeds relevant.
http://www.kindamuzik.net/live/polvo/polvo-suimasen/19613/
Meer Polvo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/polvo
Deel dit artikel: