Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Meowcore, kent u die term? Niet? Weinig verrassend, nog. Daar kan zomaar verandering in komen. Crazy catwoman Carré Callaway is een dame die zich graag omringt met pluizige vriendjes die lieftallige, spinnende geluidjes maken. Niet zomaar, maar hardcore. Zoals thuis, te midden van kopjes gevende huisdiertjes, haar natuurlijke habitat is, zo is ook het podium dat. En vol charisma, furie en drive leidt zij haar groep Queen Kwong vals, krols en met een volstrekt eigen wil. Meowcore dus, zo noemt ze dat.
Queen Kwong is zo'n Amerikaanse band waaraan alles klopt. Een knappe frontdame die duidelijk de nodige dramalessen heeft gehad en de performance met bravoure kan brengen. Nummers met kop en staart en beide voeten in de funderingsklei van potige jaren-negentig-alternative-rock. Een band die het originele songmateriaal een live-oppepper van jewelste weet te verkopen. Een set van precies 45 minuten met daarin een paar rustpunten en net geen inkakmoment. Plus: een gevoelig, breekbaar solonummer als toegift.
De missie van Queen Kwong: buzz creëren en daarop verder bouwen. Dus toert de groep eerst langs de kleinste zalen met als ambitie 'meer' en 'groter', zoveel is wel duidelijk. De band geniet met volle teugen van de zestig man publiek. De vier beuken echter op volle oorlogssterkte alsof er een Pinkpoptent of forser ingenomen moet worden. Wat wil je ook met Filters drumbeest Hayden Scott aan boord. Hij slaat met elke klap zowat het drumstel doormidden en levert spetterende demarrages en breaks. Fred Sabian uit Marilyn Mansons liveband weet van wanten met ontzettend stuwend en opjakkerend baswerk. En dan is er nog Callaways vriendlief, stiekem een van de beste gitaristen ter wereld: Wes Borland.
Queen Kwong levert een portie rauwe rock waarin moeiteloos Shirley Manson, Kim Gordon, Courtney Love en Kim Deal te ontwaren zijn. Soms bezeten als Iggy Pop, bezwerend zoals Nick Cave, dan weer werkend met dynamieken uit de lesboeken van The Smashing Pumpkins, trekt de band van leer. Sterallures zijn nergens te bekennen. Sterker: de beroemdere bandleden en zeker Borland stellen zich enkel dienstbaar ten doel Callaways nummers naar een hoger plan te tillen.
Braaf is Queen Kwong zeker niet, maar songmateriaal en live-act zitten wel zo snugger in elkaar dat het ook geen primaire furie alleen is. De rafelranden zitten er bewust nog een beetje aan, zonder dat dat bedacht of geacteerd overkomt; het plaatje klopt. In 2016 zou Queen Kwong zomaar het nieuwe festivalwonder kunnen zijn. En dan heeft iedereen het opeens over meowcore...
Foto van Denise Noelle (CC BY-ND 2.0) uit juni 2015
http://www.kindamuzik.net/live/queen-kwong/queen-kwong/26387/
Meer Queen Kwong op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/queen-kwong
Deel dit artikel: