Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ray Davies speelt vanavond in de grootste huiskamer van Nederland en zijn optreden is in één woord te omschrijven als een triomf. De man die zo moeilijk zijn soloplaat Other People’s Lives kon slijten, speelt ruim twee uur en kan maar nauwelijks over de meebrullende zaal heen komen. Handig jut hij zijn toehoorders op, die getrakteerd worden op vrijwel alle liedjes van de nieuwe plaat, alsmede enkele van de allerbeste popliedjes die ooit geschreven zijn.
Over Utrecht, de fijnste stad van Nederland, raakt Davies ook maar niet uitgepraat. We mogen de stenen in het Vredenburg kussen dat de oude frontman van The Kinks Neerlands kleinste grote stad aandoet, maar zo kijkt de goedgemutste en driemaal van overhemd wisselende songsmid er zelf niet tegenaan. Hij is werkelijk opgetogen hier te zijn. Vol trots wijst hij keer op keer naar "my band", die zich vlekkeloos maar niet erg opvallend van haar taak kwijt.
Van de zydeco in het intromuziekje om kwart over acht tot de accordeon en slidegitaar in 'You Really Got Me' - de allerlaatste toegift rond kwart voor elf ("Zo heb ik het nummer altijd in mijn hoofd gehoord", aldus Davies) - legt Davies zigzaggend het parcours af door zijn enorme oeuvre. New Orleans is zijn huidige standplaats sinds hij het grauwe Engeland is ontvlucht, het land dat in zoveel van zijn klassieke songs het passende, druilerige decor is. 'The Getaway' en 'The Tourist' van de nieuwe plaat verhalen over The Big Easy in dezelfde vlijmscherpe bewoordingen als Davies eens gebruikte om het leven van de gewone man in Groot-Brittannië te beschrijven.
De twintig minuten pauze die Davies halverwege inlast, halen de vaart uit het concert. Anderzijds hebben muzikanten en toeschouwers zo de gelegenheid om in alle rust nieuw bier te halen. Dan begint Davies aan de grande finale, met prima versies van 'Tired of Waiting for You', 'Set Me Free', 'Lola' en 'All Day and All of the Night'. Met sardonisch plezier vertelt Davies hoe het laatste nummer bij geen enkele platenmaatschappij in de smaak viel vanwege het gitaargeluid van broer Dave, die zijn instrument liet klinken als een brullende hond. Nu vinden we het allemaal prachtig, want dat is het. Davies triomfeert over alles en iedereen, en zijn songs zijn nog vele malen groter dan de maker zelf.
http://www.kindamuzik.net/live/ray-davies/ray-davies/12750/
Meer Ray Davies op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ray-davies
Deel dit artikel: