Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Precies een week na de Deconstruction Tour staan er weer zes punkbands in de Melkweg. Dit keer afwisselend in de oude zaal en de Max, waardoor de liefhebber drieënhalf uur non-stop punk en hardcore om zijn oren krijgt. Schaadt overdaad?
Wat bezoekersaantallen betreft niet, want weer puilt de Melkweg uit. Wat bands betreft wel, want Red Lights Flash en Tsunami Bomb zorgen niet echt voor opwinding. Red Lights Flash lukt dat niet door het zwakke songmateriaal en een hoop technische problemen. Openen is niet altijd makkelijk, maar als je bas de helft van de tijd dienst weigert is het een hopeloze opgave. Grootste euvel is dat hun skatepunk wordt afgewisseld met afwijkende, maar te geforceerde muzikale breaks, waardoor de vaart er maar niet in komt. Tsunami Bomb wijkt nergens in af. Deze band maakt gewoon standaard punkrock. Op zich geen punt, maar die van Tsunami Bomb is dusdanig suf dat het een strontvervelende opgaaf is om een half uur lang naar te luisteren. Saaie show met een onnatuurlijk rondhuppelende zangeres.
De set van Hopesfal is niet slecht, al komt de band wat gezapig over. De hardmetalcore zit goed in elkaar en de band durft te experimenteren met sfeervolle uitgesponnen rock. Probleem is dat Hopesfall begint als Rise Against net gestopt is met spelen. Het publiek is moe en heeft hun hoogtepunt al achter de rug.
Want Rise Against [Foto boven] is dé band van de avond en voldoet aan alle verwachtingen. Lullig voor Hopesfall, maar het is niet anders. Rise Against speelt veel werk van het meest recente album Siren Song of the Counter Culture en wisselt het af met krakers van de klassieker Revolutions per Minute en een enkeling van The Unraveling. Allemaal fanatiek en enthousiast, maar niet eens bijzonder goed gespeeld. Toch zet de band een overtuigende show neer, mede door een charismatische zanger. De Max verandert in een grote moshpit en de stagedivers zijn niet meer te tellen. Er zit zelfs een toegift in waarin het akoestische ‘Swing Life Away’ verrast. Rise Against is klaar voor het grotere werk.
Ook Alexisonfire [Foto links] en AllunderAge vallen op in positieve zin. Van de eerste band mag dat verwacht worden. Hun screamo wordt inmiddels opgepakt door een groter publiek waardoor de band een kleine reputatie hoog te houden heeft. Dat lukt aardig. Alexisonfire brult er op los, maar neemt op de juiste momenten gas terug. Hun titelloze debuut was nog vrij mat, maar hun meest recente album Watch Out bevat toch een aantal prima songs, waaronder ‘No Transitory’ waar de set mee wordt afgesloten. Bovendien blijkt de bassist door zijn spastische bewegingen een attractie op zich.
AllunderAge is een jong bandje uit –hoe punkrock- Uithoorn. Ook zij spelen een standaard potje skatepunk, maar klinken wel bijzonder fris, energiek en strak. Dansende NOFX-achtige baslijntjes, fijne raspvocalen die op gezette momenten bijval krijgen van een tweede stem. Niets mis mee. Zo willen de Heideroosjes al vijftien jaar klinken.
Al met al toch behoorlijk veel bands in een kort tijdsbestek, waardoor er geen moment rust is en verzadiging op de loer ligt. Twee bandjes minder zou meer lucht geven en de bands beter tot hun recht laten komen. Maar goed, het leeuwendeel van het publiek kwam voor Rise Against, dus de andere bands zijn mooi meegenomen. In combinatie met de Deconstruction Tour heeft de punkliefhebber wel binnen een week een aardige dwarsdoorsnede van de huidige punk- en hardcore gezien.
http://www.kindamuzik.net/live/rise-against/rise-against-atticus-tour/9542/
Meer Rise Against op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rise-against
Deel dit artikel: