Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Twee langer bestaande bands die een geheel eigen draai aan het blackmetalgenre geven, met daartussen een nieuwe supergroep met (ex-)leden van blackmetalgrootheden die muziek maken die niets met black metal te maken heeft. Heel aansprekend blijkt die formule niet te zijn, want de opkomst in de Baroeg is matig.
Aan Negură Bunget missen de thuisblijvers niet heel veel. De Roemenen uit Transsylvanië verwerken de nodige folkinvloeden in hun muziek. Ze zijn waarschijnlijk de enige metalband met een panfluiter annex hoornspeler. De uitvoering is degelijk, maar meestal is al die folklore alleen goed voor een kitscherige intro bij verder niet al te bijzondere melodieuze black metal. De muziek van Negură Bunget is ook erg fragmentarisch: diverse onderdelen lijken vrij lukraak aan elkaar geplakt.
Gelukkig is er Twilight of the Gods. Aangevoerd door Primordialfrontman Alan Averill, voortgedreven door topdrummer Nick Barker en verder met onder meer Rune 'Blasphemer' Eriksen in de gelederen, bewijst dit kwintet eerbetoon aan acts als Judas Priest, Cirith Ungol en vroege Manowar. Epische metal dus, vol galopperende riffs en krijsende uithalen over elke "Battle!" en "Fire!"
In Primordial betoont Averill zich al jaren een van de beste frontmannen in de metal en al die podiumuitstraling neemt hij mee naar Twilight of the Gods, waar hij door het karakter van de muziek er zelfs nog een schepje bovenop kan doen. Niet alle bezoekers zijn even gecharmeerd van de ouderwetse "heavy metaaaal!" van Twilight of the Gods. Maar Averill weet uiteindelijk toch het grootste deel van de zaal gewoon net zo op te zwepen als wanneer hij met Primordial in een uitverkocht huis staat. Twilight of the Gods heeft zelfs meer potentie dan Averills nogal in een keurslijf vastzittende hoofdact. Vandaar misschien dat Averill zo druk is met andere bands; hij stond dit jaar ook al op Roadburn met zijn doommetalproject Dread Sovereign.
Rotting Christ heeft de moeilijke taak de masterclass 'stadionmetal in een kleine zaal' van Twilight of the Gods op te volgen. De Grieken proberen het niet eens. Ze hebben sowieso het probleem dat zo'n beetje de helft van de muziek van tevoren ingeblikt is, om de complex gearrangeerde muziek van de albums live te kunnen reproduceren. Een popact kan daar voor nog compenseren met kekke danspasjes, maar Rotting Christ headbangt alleen maar. Goed materiaal heeft de band wel, maar de enige toegevoegde waarde die het liveoptreden biedt, is het geweldige gitaarspel van George Emmanuel.
Foto Rotting Christ uit het KindaMuzik archief door Niels Vinck
http://www.kindamuzik.net/live/rotting-christ/rotting-christ-twilight-of-the-gods-negur-259-bunget/24429/
Meer Rotting Christ op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rotting-christ
Deel dit artikel: