Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het was toch al bijna acht jaar geleden dat Sick Of It All Eindhoven had aangedaan, dus was het ook weer ouderwets druk in de verbouwende Effenaar. En dat het merendeel van het publiek de weg naar de zaal gevonden had voor het hoofdprogramma uit New York was al snel te merken bij de twee voorprogramma's Bleeding Through en Most Precious Blood.
Bleeding Trough trakteert de bezoekers op een gewaagde mix van metalcore, new wave-toetsen en heuse hardrockgitaarsolo's. De muziek wordt vaardig gespeeld, maar mist grotendeels de uitwerking op het publiek. Medeplichtig hieraan is het nog vroege tijdstip, maar ook het ontbreken van écht pakkende songs. Neemt niet weg dat Bleeding Trough uiteindelijk hoge ogen kan scoren met hun variant op metalcore.
Most Precious Blood doet het wat conservatiever, met recht-toe-recht-aan-hardcore, waarbij het verschil wordt gemaakt door de lustig meeschreeuwende gitariste Rachel Rosen. De afzonderlijke bandleden hadden al een imposante carrière achter de rug in verschillende bands, met als grootste gemene deler de band Indecision. Het publiek heeft hier weinig boodschap aan want wanneer de zanger vraagt of iemand deze band kent, blijft het angstvallig stil, waar de band gehoopt had op veel bijval. Bijval die ze achteraf wel krijgen, maar dan voor hun muzikale activiteiten. Ook al wordt het tegen het eind allemaal wat eentonig.
"We're like a shark. We've got to move forward," deelt Lou Koller van Sick Of It All het publiek mee, doelend op de nieuwe CD Life On the Ropes. Toch staat het vizier van de New Yorkers zeker niet op de toekomst gericht en schotelen ze de zaal deze avond een bloemlezing van hun complete oeuvre voor. Zelfs hun debuut Blood, Sweat and No Tears wordt niet overgeslagen. Het zwaartepunt van de show ligt echter bij de klassiekers Scratch the Surface en Built To Last. Veel songs dus uit de tijd dat Sick Of It All al eerder succesvol was in het Eindhovense. Een melancholische trip down memmory lane zou het echter nooit worden. De muziek van het viertal heeft in de 21ste eeuw evenveel urgentie als in hun meest vruchtbare periode rond '94. En ook live hebben ze niets aan kracht ingeleverd. Lou is nog steeds even amicaal en spitsvondig. (Lou tegen het publiek: "Are you happy!!??". Publiek: "Yeahhh!" Lou: "You are at a hardcore show, you shouldn't be happy.") Het type waar je aan de bar een biertje mee wil drinken. Maar op het podium verandert hij in een heuse wervelwind. Zijn broer Pete is nog steeds de patser uit het stel, maar weet ondertussen wel messcherpe gitaarpartijen uit zijn instrument te toveren. Bassist Craig Ahead en drummer Armand Majidi vormen de solide basis voor de twee broers. Sick Of It all toont aan dat old school helemaal niet zo old is en zit als een warme jas: behaaglijk en vertrouwd. Dat je dit ooit eens kon horen over een hardcoreband.
http://www.kindamuzik.net/live/sick-of-it-all/sick-of-it-all-most-precious-blood-bleeding-through/5138/
Meer Sick of It All op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sick-of-it-all
Deel dit artikel: